Chapter 37: Potassium Astatine.
Athena
Kahit na gaano ko kagustong bantayan at samahan si Travis sa hospital ay hindi naman pwede dahil may thesis akong dapat tapusin.
Oo. Ako. Drake is expelled. Travis is in state of coma. And I am stress! My ghad!
Sumasakit na ang ulo ko dahil sa mga nangyayari pati na din sa dami ng pinapahabol sa aming mga students.
Finals na ngayon kaya todong rush na kami. Isang buwan na ring nakaratay si Travis sa private room niya.
At si Kria? No where to be found. Well, that's good dahil baka hindi ko kayanin ang nandito siya.
Nag inat inat muna ako pasado alas tres na ng madaling araw at maaga pa ang klase ko mamaya. I've been lacking out off sleep and I don't really care ang mahalaga matapos lahat ng 'to.
Ina-assist naman ako nung adviser namin kaya medyo naca-carry ko pa naman.
"Travis.." Bulong ko ng tuluyan na akong makapasok sa kwarto niya dito.
Cuts, bruises and benda. Pakiramdam ko dinudurog ang puso ko sa nakikita ko. Lumapit ako sa kanya at dahan dahang idinampi ang daliri ko sa mga sugat na natama niya, sa mga pasang halatang halata dahil sa kaputian niya
Seeing him like this breaks my heart into pieces, he don't deserve this kind of punishment. Ngayon bumuhos ang luhang hindi ko na mailabas kanina. Gusto kong panghinaan ng loob pero hindi pwede dahil kailangan niya ako ngayon. Kailangan ko ding tumayo sa sarili kong paa ng hindi nakadepende sa iba.
I've become busy with all of this school stuffs at paminsan minsan ko na lang siya nadadalaw.
Title defense is near at kaunti na lang ang ire-revise ko.
Tinutok ko na lang ulit ang ang mga mata ko sa monitor at sinimulan ang pagreresearch.
Citations.. citations.. argh! Ang hirap naman nito!
Muli ay napatingin ako sa wall clock. Ugghh! Ala siyete na at wala na talagang tulugan 'to.
Dumiretso na ako ng banyo para maligo at pumasok. Kahit gusto kong magpahinga hindi ko na magagawa pa dahil mala-late na ako.
Kailan ba siya magigising? Wala na akong makausap na matino eh, wala na akong mapagsabihan kung ano bang iniisip ko.
"What's bothering you?" He asked as he look at me intently.
I just looked away. "Nothing." Maiksi at malamig kong sagot.
He just smiled at me and patted my head. "C'mon Selene I know that there's something is bothering you." He said confidently.
Hindi siya titigil. "I was just wondering.." panimula ko bago huminga ng malalim. "How things were made, well of course dahil sa mgs components na nakapaloob dito pero hindi 'yon eh. I mean saan ba nagmumula 'yon? Paano nagkakaroon ng ganun. Bakit may ganun?" Sagot ko habang nakahiga sa damuhan.
It was a fine afternoon here in our school. Highschool. Travis and I were classmates together with our friends.
He was sitting next to me, malapit sa ulo ko naka-indian seat siya. Napahawak naman siya sa baba niya na lagi naman niyang ginagawa.
BINABASA MO ANG
The Memories Of Us
Teen Fiction[COMPLETED] Just because it was said, doesn't mean it was true. Hindi sa lahat ng pagkakataon ay totoo ang sinasabi ng isang tao, maaring sinabi niya 'to para sa ikabubuti at ikakasaya mo o dahil sa mas mabigat pang dahilan. Loving someone is also g...
