The Memories Of Us

35

Chapter 35: His point of view.

Travis

We always missed each other is this the deity's plan and signs? Are we really not meant for each other? Damn. I wanted to be with her for the rest of my life. I want her. Only her.

I always watch her while she's sleeping she looks so peaceful, so beautiful and the reason is because I know that when she's awake she will just do everything just to avoid me. Simula nung napapalapit sila ni Villacruz nagsimula na din siyang umiwas.

I saw him confessed awhile ago, I saw how he hugged Athena and I am so damn jealous! I really envy him because he can do everything around her. Shit.

I followed her at the library I need to face the facts that we can never be together anymore.

And now she finally accepted the truth together with Villacruz in her life.

Muli ay naramdaman ko ang mga luhang patuloy na dumadaloy sa aking pisngi. I couldn't help myself but to cry this fvcking pain that I am feeling. Masakit. Sobrang sakit. Masakit na makita siyang may kasamang iba, na hindi na sa mga bisig ko ang kanlungan niya.

Hindi pa ba sapat 'yong tatlong taong nagkawalay kami? Gusto kong magalit. Gusto kong magwala pero alam kong walang patutunguhan 'yon.

I am so damn stupid sa pagtanggap sa pakiusap ni Steven but like him I don't want to risk Kria's life and their baby.

I can still remember how he begged for my help that afternoon.

"Please Travis! I will do everything! Just spare her and our baby. She almost killed herself." Pagmamakaawa ni Steven habang nakaluhod pa ito.

Kasalukuyan kong inaayos ang apartment dahil ngayon ko na iuuwi si Athena Selene. I prepared everything with a candle light dinner for the both of us I even cooked just for her.

"You know that I can not do that Steven, I already caused too much pain to Selene." Naalala ko pa kung paano siya umiyak sa harapan ko and I don't want that to happen again. "Leave us alone Steven." Malamig na saad ko.

"Are you really not going to love me again huh, Travis?" Malamig na tanong sa akin ni Kria habang hawak hawak ang isang cutter.

She's nuts! Lumapit si Steven sa kanya para agawin ang cutter pero itinutok niya 'to sa leeg niya.

Damn it! Ginigipit nila ako! Nakita ko kung paano niya sinugatan ang leeg niya at alam kong kayang kaya niyang tapusin ang buhay niya ngayon.

Napapikit ako ng mariin at inisip ang nakangiting mukha ni Athena 'yong pagtawa niya pati ang pamumula niya tuwing kinikilig. F*ck!

"Fine! J-Just put the cutter down Kria." I'm sorry if I'm going to hurt you again Selene but I promise I am going to fix everything.

Napapikit ako ng maalala ko kung anong reaksyon ni Selene nung nakita niya kaming sumasayaw sa living room ng apartment. Kung paano siya nadismaya na hindi para sa kanya ang ginawa ko kahit sa totoo lang buong araw kong pinaghirapan 'yon para sa kanya.

Then Villacruz came, alam kong hindi lang pakikipag-kaibigan ang gusto niyang mangyari and today's the proof.

Siguro nga tama si Athena Selene na mas sasaya siya kay Villacruz. Maybe we should really put an end to this. I should put an end to her misery.

Nag vibrate ang phone ko. Pagtingin ko ay message galing kay Steven.

From Steven:
I'm sorry Bro. I decided to man up.

Natulala ako sa sinabi niya. He decided to man up. Hindi ko alam kung ano ang dapat na ireact ko. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

Bakit ngayon pa? Bakit ngayon mo pa naisipan gawin 'to Steven?

I'm standing in the edge of the rooftop feeling the cool breeze of the wind at sa maling pagtapak ng aking mga paa ay maaring magtapos ng lahat ng paghihirap ko, ng paghihirap niya.

But I won't do that. I won't let her to live in regrets. Sobrang mahal ko siya na dumating sa puntong gugustuhin ko pang mabuhay para lang masulyapan ang maamo niyang mukha, masulyapan ang mga ngiti niyang hindi na ako ang dahilan.

Muli ay tumulo nanaman ang mga luha ko, luhang patunay na tao rin ako at nasasaktan.

"Travis!" Sigaw ng isang tinig.

Ayokong humarap. Ayokong tumingin dahil baka nagi-ilusyon nanaman ako gaya ng dati. Lagi akong nandito sa ganitong pwesto habang tumutulo ang luha ko at maririnig ko siyang tinatawag ako ngunit tuwing haharap ako ay wala. Walang Selene ang nakatayo sa may pinto o malapit sa akin.

"T-Travis! B-Bumaba ka jan!" Nanginginig ang tinig niya. Gusto kong matuwa dahil kahit ilusyon lang siya ay concern siya sa akin.

"Tell me, if I jump from here how many percent is the chance that I will make it?" Cold na tanong ko habang nakatanaw sa malayo.

"Zero percent Travis." Sagot niya sumilay naman ang ngiti sa aking labi. "Are you really going to jump? Paglalamayan ka ng hiwa-hiwalay at durog durog ang katawan tapos papahirapan mo pa ang janitor na linisin ang mga tumalsik mong dugo at laman laman." Cold na sabi nito at mas malapit ang boses nito kesa kanina.

"You know what for an illusion you're good at narrating how I will end up." Bumaba ako at sumandal sa railings habang nakatanaw pa sa malayo.

Naramdaman ko ang pagyakap niya sa akin mula sa likuran pati ang mahinang paghikbi niya. "Ilusyon? Pwede bang ganyan na lang? Wag kang umalis?" Pakiusap ko at hinayaang tumulo nanaman ang luha ko.

"Stop calling me illusion!" Sigaw niya.

Nanigas naman ako sa kinatatayuan ko at naramdaman ko ang paghigpit niya ng yakap. Hindi 'to ilusyon? What the?!

Humarap ako sa kanya at nakita kong basang basa ng luha ang mukha niya. My God! What did I just do and say?

"You shouldn't have seen and heard that Selene." Bulong ko at pinunasan ang pisngi niya. "I'm sorry, I didn't mean it."

"Steven told me everything. Why Travis? Why didn't you tell me?" Nahimigan ko ang pagkadismaya at sakit sa tanong niya.

Yumuko naman ako. "Because I couldn't. I was afraid na baka hindi mo matanggap n--"

She cut me off. "I will always understand you Travis. You should've told me para hindi na ganito kagulo pa."

Hinalikan ko siya sa noo niya. "I'm sorry Emp. I'm really sorry. Natakot lang ako sa mga pwedeng mangyari at sa pwedeng gawin sayo ni Kria pag nalaman mong ganun ang set up namin." Paliwanag ko. "She's nuts." Bulong ko.

Niyakap ko siya ng sobrang higpit. "I love you so much Selene." Bulong ko at hinalikan ang ulo niya.

Naramdaman ko ang pagtaas baba ng balikat niya. She's crying. Again.

"I can't hurt him Travis. He's been so good to me and he's always there when I am hurting."

I sighed and patted her head I couldn't answer her because it's my fault. It's all my fault.

Kumawala siya sa pagkakayakap sa akin at tinitigan ako sa mata.

"Your eyes is so beautiful, Emp. It's like a pool too deep that if I dive in I might never come up for air."

Nakita ko kung paano mamula ang pisngi niya and I find her cute.

"Travis, I love you and you know that but we can't be together. Boyfriend ko na si Drake." Nakita ko kung paano nagtubig ang mata niya.

"Then choose me Selene." Sagot ko habang patuloy ang pagpatak ng luha ko.

"I can't not now Travis can you wait for me?"

Wala sa sariling tumango ako.

I'm always willing to wait for her.

I will wait for you, My Empress.