The Memories Of Us

22

Chapter 22: End.

Athena

"Let's end this."

Halo halong emosyon na ang nararamdaman ko. Ang sakit. Sobrang sakit.

Di ko alam na may mas sasakit pa pala sa malaman kong may nabuntis ang boyfriend ko.

Hindi ako agad nakaimik sa sinabi niya, masakit eh. Nadama ko na ang paghapdi at ang pagtubig ng mga mata ko.

Hinawakan ko ang dibdib ko upang subukang pigilan ang sakit na nararamdaman ko, nag unahan na ang pagdausdos ng luha ko galing sa pisngi ko.

Tinitigan ko siya at hinayaang bumuhos ang luha ko. "T-Travis, a-ano ka ba, w-wag ka nga magbiro ng ganyan." Sinubukan kong ngumiti at pigilan ang luha ko. Wala akong pakialam kung may anak man siya sa iba. Handa akong magpakatanga para lang sa kanya.

Tinitigan niya ako at halos walang mabakas na emosyon sa mga matang 'yon. "Are you blind? Can't you see that I have a fianceé." Malamig na sabi nito.

It breaks my heart hearing him saying this. "Nonsense! Tell me you are lying! You said l-love me! P-Please Travis! D-Dont leave me! I can't.." I plead.

Tumayo ako at hinawakan ko ang dalawang kamay niya, "I-I need you. Y-You know that.."

Parang wala lang na pabalang niyang binawi ang kamay ko. Nag unahan nanamang tumulo ang luha ko at halos nahihirapan na akong tignan siya dahil sa labo nito.

Hindi niya ako tinitignan, ang sakit sakit na ng nararamdaman ko pero handa akong magpaka martyr handa na akong maging martyr.

Pabagsak na napaluhod na ako sa harap niya dahil sa sobrang paglambot ng mga tuhod ko at dahilan para tuluyan siyang mapatingin sa akin, hinawak ko ang mga kamay niya habang nakaluhod, "T-Travis.. I'm begging you, please don't do this." Mahinang bulong ko habang patuloy na umaagos ang luha sa aking mga mata.

"Can't you see that we're having a baby?" Malamig na tanong nito.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil sa tanong niyang yon, of course! The baby!

"J-Just tell me y-you love me, I'll stay b--"

"Damn it Villanueva! Can't you see it? We can never be together again! Just forget it! I'm not here to hear you begging! I'm here to end things up with you!"

Pakiramdam ko ay tuluyan ng huminto ang mundo ko, fuck this feelings!

Tinitigan ko siya sa mga mata, "Them tell me that you don't love me anymore."

Nakita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata niya, I want something to hold on to. I can't bear to lose him. He's my everything.

Pumikit siya ng mariin at sa muling pagdilat ng mata niya ay nakita ko kung paano mamula 'yon at bumagsak ang luha, he smiled weakly and got to his knees.

"I'm sorry Selene but I don't love you anymore." Bulong nito na naging dahilan na napayuko na lang ako, "I'm begging you please let's just end this. I love my fianceé and our soon to be born baby."

Kusang tumulo na ang luha ko at tumitig sa kanya, he looked so sincere. How I wish that I could be Kria. She's one lucky bitch.

Damang dama ko kung paano mamanhid ang pakiramdam ko, kung paano tuluyang sumuko ang pagkatao ko. Durog na durog na ang puso ko kasabay ng pagkadurog ng buong pagkatao ko.