Beyond Darkness | ✔

Chapter 14: Eyes

14,

Haylie Tuazon

As the engine stoped I immediately remove my seatbelt and went out on his car. Dire-diretso ako papasok ng hindi nililingon si Dark na alam kong nakasunod sa akin.

"Hayl-"

Hindi niya natuloy ang pagsasalita dahil pinagsaraduhan ko na siya ng pintuan. Ngumiti ako ng napakalawak at mahinang tumawa. Ang sarap niyang pagtripan.

Ibinaba ko ang backpack ko sa kama at nagsimula ng magbihis ng mas kumportableng damit. Marami akong homeworks na inabot ni Veth kanina nung nakita ko siya sa parking lot. Madali lang naman at ipinaliwanag niya ang iba.

Kaibigan ko na nga ba siya? Hindi ako palakaibigan at hindi ko masasabi na magkaibigan nga kami. Matagal bago makuha ng isang tao ang tiwala ko kaya sa ngayon classmate lang ang turing ko sakaniya.

Bigla kong naalala ang mga nangyari kanina sa cafeteria kaya napatigil ako sa paglalabas ng mga notebook ko. Paano ko nagawang labanan si Markus? I snapped. Oo nga pala black belter ako sa martial arts. Thanks to Dad dahil inenroll niya ako dun.

Speaking of Dad,bakit kaya niya itinago sakin na may kapatid pa pala siya liban kay Uncle Draco? Hindi naman gano'n katanda si Uncle pati rin si Dad. Parang ngan nasa mid'20s lang sila kahit si Mom. Kasi bata pa namn si Aunt Hixie.

Napa-face palm ako. Sinabi ba sakin ni Aunt Hixie na magkita ulit kami after class? Bakit nawala sa isip ko yun. Bukas nalang siguro dahil nawiwirdohan pa ako sakaniya.

Napabalik ako sa kasalukuyan kong ginagawa ng may kumatok ng marahan sa pintuan. Si Dark 'to nararamdaman ko.

"Why?"

Nan mailabas ko na ang mga gagamitin ko ay sinimulan kong sagutan ang pinaka-ayaw ko na subject,Science.

"Can we talk?"

I rolled my eyes and bite my lips to prevent smiling. "We're talking already."

I heard him sigh. Napatawa naman ako.

"Please?"

Woah! Did he just say please? Pinilig ko ang ulo ko dahil kung ano anong naiisip ko.

Inilapag ko ang ballpen ko at tumayo para pagbuksan siya ng pintuan. Marami pa akong tanong sakaniya kaya naman sige pagbibigyan ko siya.

Pagkabukas ko ng pintuan bumalik ako sa pwesto ko kanina habang siya naman ay nanatiling nakatayo.

"Maupo ka at sabihin mo na ang gusto mong sabihin makikinig ako."

He sigh again at naupo sa kama.

"Pano ba ako magsisimula?"

I glared at him at nakuha naman niya ang gusto kong ipahiwatig.

"Can you ask a question and I'll answer it. 'Coz I don't know where to start."

At dahil sa sinabi niya nabuhayan ako. Malalaman ko na rin ang mga gusto kong malaman kahit kalahati man lang yun.

"Bakit kilala mo naman pala si Aunt Hixie?"

Naging seryoso siya,"Next question."

"Fine." I rolled my eyes. "Paano ko malalaman kung isa nga akong werewolf?"

He looked at me, "Why do you want to know?"

I shrugged. "My Auntie and Uncle is a werewolf. And I heard Lady Betilda said that I'm a werewolf,too. So I want to know if it is true. Can I?"

"Fine." ginulo niya muna ang buhok niya bago sumagot. "Can I say it on tagalog first?" and a smile formed on his lips.

Pumikit ako ng mariin. Kung hindi ko lang kailangan malaman hindi ko siya pagsasalitain ng tagalog dahil nakakairita talagang pakinggan!