A Great Tease
© Dropdownbymygravity
Continuation..
"I want you to be fine alone without me." He said into my ears while embracing me. He's wearing a white longsleeve shirt and a white pajama pants. Wala akong maintindihan sa sinasabi nya. I just want to hug him tight. Hug him like there's no tomorrow. I'm the luckiest woman on the earth because I am Kazumi's wife and he never let me regret it. I love him so much.
~~
Nagising ako kinaumagahan ng marinig kong humahagulgol ng iyak ang anak ko. Pupungas pungas akong bumangon at tinignan syang nakayakap sa Daddy nya. "Dad wake up! Sabi mo mamamasyal tayo eh. Wake up kana. Naman eh. I want to play with you. Please wake up." Tinapik ko sya kaya lumingon sya sakin.
"Daddy is tired. Sumakay sya ng airplane, di ba? Don't wake him up yet. Hayaan mo syang magpahinga." Pinunasan nya ang luha nya at tumingin ulit sa Daddy nya.
"But Mom, I'm waking him up kanina pa pero di sya nagigising. I am awake since 5 o'clock and now it's already 7 o'clock but he's not waking up again." Kinabahan ako, napatayo kaagad at hinawakan ang dibdib ko. No. Ayoko. Hindi pwede. Ayokong magconclude natatakot ako. Kinuha ko si Fraud at niyakap habang nakatingin ako kay Kazumi na peaceful na natutulog. Yes. He's just sleeping. Tinitignan kong mabuti ang pagtaas baba ng dibdib nya, napapikit ako. He's sleeping peacefully and there's no sign of breathing. Bakit hindi mo makita ang paghinga nya? This is not going to happened. No. Please no. Don't do this God. Don't let him do this to us.
"Dad. Wake up." Mahinang alog lang ang ginawa ko. Hanggang sa lumakas na ng lumakas. Pero useless dahil wala.. walang nangyayari. Hindi sya nagigising. Hindi sya gumagalaw.
Doon na ko napahagulgol ng sobra. Bakit pakiramdam ko trinaydor ako. Bakit pakiramdam ko ang bobo ko dahil hindi ko naisip na ganoon sya magsalita kagabi ay dahil namamaalam sya. No! Hell no! He can't be dead. He's just asleep! No!
Yung panaginip ko! No! "I want you to be fine alone without me." Damn it no! Yumakap ako sakanya at hinalikan sya sa noo, sa pisngi, sa mata, sa ilong at sa labi. "Naman Dad eh! Gumising ka! Huwag ganito please!" Tumunog ang cellphone ko at nakitang tumatawag si Yuki. Sinagot to ni Fraud ng umiiyak.
"Ninong. Mom is crying, Dad is not waking up." Pinasa nya sakin ang phone. But upon hearing his concern tone napahagulgol ako lalo. "Yuki iniwan nya na kami. Nakakainis joke ba to? Nananaginip ba ko? Yuki hindi pwede to."
~~
Nakatitig ako sa kabaong nyang ilang hakbang lang mula sa akin. Nakayakap sa akin si Fraud habang nakaupo kami. "Mommy will daddy coming back?" Bulong nya sakin. Pumatak ang luha sa mga mata ko habang mabagal na umiiling.
"Brielle." Tawag sa akin ni Yuki. Kinuha ni Lucas si Fraud sa akin habang si Gorgia at Sky naman ay nasa harapan ng coffin ni Kazu.
"Yuki ayoko na. Hindi ko na kaya. Bakit biglaan? Bakit ang sakit sakit?"
Pinunasan nya ang luha ko at umiling iling. "Bawal umiyak. Dapat matatag ka. Ayaw ni Kazu na ganyan ka."
Natawa nalang ako sa sinabi ni Yuki. Ayaw ni Kazu pero sya nga tong gumagawa sa akin nito.
Lumapit ako sa coffin ng asawa ko. Nagcondolence si Sky at Gorgia sa akin na tipid ko lang na tinanguan. Hinaplos ko ang mukha ng asawa ko na hindi natatabunan ng salamin. Inilapit ko ang labi ko sa noo nya at doon nag iiiyak. "Daddy naman eh."
~~
Wala ako sa sarili kong nakatingin sa kawalan. Wala na sya. Iniwan nya na kami.
"Kazu." Hindi ko mapigilan ang pag iyak ko. It's been two weeks since that happened pero hindi ko pa rin alam kung anong gagawin ko. Nailibing na sya pero hindi ko pa rin matanggap. Wala akong idea kung gaano kasakit ang mawalan sa pamamagitan ng kamatayan pero hindi ko inasahang sobrang sakit pala. Mahal na mahal ko yon eh.
