My Knight on a Leather Jacket[COMPLETED]

Chapter Thirty-nine [Opening chapter of Season 2]

CHAPTER THIRTY-NINE [Opening chapter of Season 2]

Here we are now

Everything is about to change

We face tomorrow as so we say goodbye to yesterday

A chapter ending but the stories only just begun

The page is turning for everyone

Tiningnan ko yung title ng kanta. Wherever I go by Miley Cyrus& Emily Osment

Sus, nakakairita yung kanta ha? Hindi nakakatuwa ang ipinaparating -__-

Bakit ba may ganitong kanta dito sa ipod ko? Nakakabingi na ang paulit-ulit na kanta tungkol sa pag-ibig. Nananahimik ka na nga lang, papataaman ka pa.

So I'm moving on

Letting go

Holding on to tomorrow

I've always got the memories

while I'm finding out who I'm gonna be

We might be apart but I hope you always know

You'll be with me wherever I go

Wherever I go

Napatingin ako dun sa katabi ko.

"Ssssh.." tapos tinuro nya yung hawak nyang baby.

Nag-peace sign nalang ako dun sa babae. Naman eh.. Kakasabi ko lang na ayaw ko ng kantang yun. Bakit na-LSS na ako? TT^TT

Tumingin nalang ako sa mga ulap. Parang anlambot nila.. Parang ansarap kainin.. (*Q*)

Tsk! Nag-crave tuloy ako sa cotton candy at ice cream! -.-

Aha! Papabili nalang ako sa kanya! Tama! Hindi yun makakatanggi sakin! (^o^)

Pumikit na ako at tinakpan ang mga mata ko..

*

*

*

*

*

*passengers of HBI123 please fasten your seat belts*

Nagising ako ng marinig kong nagsalita na ang nasa intercom. Kinuha ko yung seat belt ko then I buckle it up.

Nung maka-landing na ang eroplanong sinasakyan ko, tinanggal ko na ang seat belt at kinuha ang mga bagahe ko.

I'm back.. The Bom Banzuela that's stronger and more mature.. I'm not anymore your Miss Perfect. I'm NOT anymore the FAKE me, but now the REAL me.

I left with broken pieces, but it doesn't mean I will come back with it again. Okay? Enough with introduction.

Isinuot ko na yung hood ng jacket ko. Tulak-tulak ko yung mga pinamili kong pasalubong gamit yung cart.

Hinanap ko agad yung sundo ko. Sinabi ko ng mapapaaga yung dating ko. Bakit wala pa rin sya?

Naupo ako dun sa bench at dun sya inintay.

**30 minutes passed..

**1 hour passed..

Leche! Super tagal na! Ayoko ng maghintay! Magta-taxi nalang ako! >___<

Nagsimula na akong maglakad palabas ng airport nang may mabunggo akong isang babae.

May hawak syang notepad at SLR na parang isang journalist. Pag minamalas nga naman.