I Still Love You (COMPLETED)

Chapter 23

Love
--

"Hey!", sabi niya. Hindi ko namalayang nasa harapan ko na pala sya. Napayuko ako.

Patuloy pa rin sa pagtulo ang mga luha ko. Hindi ko alam kung para saan. Masaya? Dahil alam kong nag-effort sya? Takot? Dahil baka masaktan na naman ako? Hay.

Iniangat niya ang baba ko.

"Hey. Stop crying", sabi niya and he wipes my tears using his thumbs. Nakatitig lang din ako sa kanya. Ngumiti na lang ako.

He sighed, "I don't know where should I start", he said, "For you" sabay abot nya ng isang white rose na may mahabang stem.

Tinanggap ko ang bulaklak habang nakatitig pa rin ako sa kanya.

"May ..", sabi niya, hinawakan nya ang aking kamay at pinipisil pisil. Alam kong tensyonado sya.

"Makikinig ako .." Sabi ko tsaka ngumiti.

Bumuntong hininga ulit sya, "May.. I know I'd hurt you a lot. I swear, pinagsisihan ko na ang nagawa ko sayo. I'm a jerk for leaving you without thinking na I left you alone. Okay naman tayo pero I got confused and broke up with you. I'm sorry", at tumulo ang luha niya. I wiped his tears at nginitian sya.

".. I'm sorry for hurting you, I'm sorry for being a jerk, I'm sorry for all the pain that I had caused you, I'm sorry for leaving you and I'm sorry because you suffered depression because of me", napayuko ako sa sinabi niya. Naalala ko na naman yung araw ng unang pagtungtong namin sa California, yung mga panahong sobra akong nahihirapan sa mga nangyayari sa paligid ko.

"For many years, I tried to reach you, I tried to call you but someone told me na wag muna because you need space kaya binigay ko sayo. Thanks to Tito Michael, he always motivates me.."

".. I've waited on you for many years kahit gusto na kitang puntahan pero I was afraid na baka magalit ka. Although you left the country, but in my heart, you're still her. And I'm beyond happy nung bumalik ka dito because finally, I can tell you kung ano talaga ang nararamdaman ko para sayo even if you'll nag me, even if saktan mo ako, I deserve those.. ", wala pa ring salita ang lumabas sa bibig ko. Naramdaman ko na lang na tumulo na naman ang luha ko.

"Stop crying. Di ba I always told you? You look ugly when you cry because I don't want to see you crying kahit na ako ang dahilan ng pagluha mo", he said as he wipes my tears in my cheeks. Natawa ako sa sinabi niya.

"May, I know you have already an idea why I told you those words. I still love you, May. I love you so much", sabi niya at dahan dahan syang lumuhod, "Will you be my girl? Again?"

Napatakip ako sa bibig ko at napaluha sa lahat ng sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko pero tumango na lang ako dahil masaya ako. In love, you have to take a risk at baka pagsisisihan mo pa if you didn't grab the opportunity.

"Is that a yes?", sabi niya. Nakatayo na pala siya sa harap ko.

Tumango lang ako bilang pagsagot at agad naman niya akong niyakap.

"I love you, can I call Love? Again?", bulong niya. Napangiti ako.

"I love you too", sagot ko at naramdaman kong humigpit ang yakap niya sa akin.

Kumalas sya sa pagkakayakap at may kinuha sa bulsa niya. Nilabas niya ang isang charm bracelet na nakalagay sa isang maliit na kahon. Siya na rin ang naglagay nito sa wrist ko. Pagkatapos ay niyakap nya ako ulit.

"Thank you, Love. I love you.. so much", bulong nya.

Napapikit ako. I just want to seize this moment. I couldn't help myself anymore, mahal ko siya, I still love him even if he hurted me. Even if he had caused me so much pain but still he made something na sobrang okay para sa akin at yun ay ang humingi ng tawad kay Nanay.