Güney sonunda kendini toplayıp konuşmuştu. "Lan bilmiyor gibi konuşma! Babası bana emanet etti o kızı. Senin gibi çakala kaptırmam! Anladın mı?!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mert hiçbir şey demeden dışarı çıkarken Güney hızla Songül'ün yanına gitti. "Hadi gidelim artık."
Serkan:"Abi siz gidin kızları ben bırakırım bizim o tarafta oturuyorlarmış."
Güney:"Tamam kardeşim."
Hepsiyle vedalaşıp çıktılar. Songül Güney'in sinirli olduğunu farketmişti.
Songül:"İyi misin sen?"
Güney:"İyiyim."
Songül:"Biraz sinirli gibisin de. Mert'le mi tartıştınız yoksa?"
Güney:"Ben ona gerekeni söyledim. Sen düşünme boşver."
Songül:"Benim yüzümden oldu." diye başını öne eğdi.
Güney:"Sen bir şey yapmadın ki o haketti. Hem arkadaşımı koruyamayacak mıyım ben? :)"
Songül de gülümsemişti. "Sağol..."
Güney:"Koruduğum için mi?"
Songül:"Hem onun için hem de bu gece için. Her şey çok güzeldi. Arkadaşlarını da çok sevdim. Özellikle Meral çok tatlı bir kız."
Güney:"Öyle... grubun neşesidir Meral. :)"
Eve gelmişlerdi.
Songül:"İyi geceler." deyip merdivenleri çıkıyordu ki Güney seslendi. "Korkmazsın değil mi?"
Songül:"Korkarsam gelir uykundan ederim. :)"
Güney:"Her zaman beklerim. :)"
Songül hemen üstünü değiştirip yattı. Yorgun olduğu için hemen uykuya dalmıştı.
Güney ise yatağa uzanmış Mert'in dediğini düşünüyordu. Kendi kendine konuşmaya başladı. "Gerçekten aşık mıyım yoksa? Yok lan ne aşığı sadece korumaya çalışıyorum o kadar."
*****
Serkan Meral ve Hande'yi bıraktıkan sonra Eylül'le yalnız kalmışlardı.
Serkan:"Eylül... yarın bi işin var mı?"
Eylül:"Sabah bir davam var. Sonra boşum. Niye sordun?"
Serkan:"Birlikte bir şeyler yapar mıyız?"
Eylül:"Bilmem ki. Olabilir."
Serkan:"Tamam o zaman. Yarın öğlen alırım ben seni."
Eylül:"Tamam. Geldik zaten. Çok sağol bıraktığın için."
