EMANET (SonGün)

Bölüm 26

Songül kapı dürbününden baktığında kendi yaşlarında bir genç dikiliyordu. Usulca kapıyı açtı.

Songül:"Buyrun."

Uzun boylu genç Songül'ü görünce şaşırmıştı. "M... merhaba. Ben Serkan'a bakmıştım."

Songül:"Serkan evde değil. Siz..?"

Genç gülümseyerek elini uzattı. "Kusura bakmayın kendimi tanıtmadım. Ben Serkan'ın arkadaşı Cüneyt."

Songül de gülümseyerek tokalaştı. "Songül ben de."

Güney uyanıp Songül'ün biriyle konuştuğunu duyunca hemen kapıya koştu. "Songül..." derken gözü Songül ve Cüneyt'in elindeydi.

Songül hemen elini çekti. "Güney uyandın mı?"

Güney:"Uyandım." dedi Cüneyt'e ters bir bakış atıp. "Bu arkadaş kim?"

Songül:"Serkan'ın arkadaşıymış."

Cüneyt:"Serkan'ı burada beklesem... sorun olmazsa?"

Songül:"Tabi buyrun."

İçeri geçerken Güney Songül'ün kulağına fısıldadı. "Tabi buyrun demek..."

Songül:"Ne yapayım Güney?"

Cüneyt:"Serkan geç gelmez değil mi?"

Güney:"Geç de gelebilir. Belli olmaz."

Cüneyt:"Neyse biraz bekleyim gelmezse giderim artık. Bu arada cama taşı ben atmıştım. Korkutmadım inşallah." dedi Songül'e bakarak.

Songül:"Biraz korktum ama önemli değil."

Güney:"Songül... gidelim mi biz artık?"

Songül:"Nereye?"

Güney:"Eve."

Songül:"Güney bu gece de bura kalsak. Hala cesaret edemiyorum orada kalmaya."

Güney:"İyi kalalım."

Songül:"Uykunu alamadın uyu istersen biraz daha."

Güney'in gözü Cüneyt'teydi. "Yok aşkım misafirimizin yanında uyumak olmaz."

Cüneyt:"Ben misafir sayılmam ya siz uyuyabilirsiniz. :)"

Güney:"Yok yok iyiyim ben böyle."

Songül:"Bir şey içer misiniz?"

Cüneyt:"Teşekkürler. Gerek yok."

Birkaç saat sonra Serkan ve Eylül gelmişti.

Serkan:"Cüneyt!" diye sımsıkı sarıldı.

Cüneyt:"Nerelerdesin oğlum özlettin kendini."

Serkan:"Ben buradayım asıl sen neredesin?"

Cüneyt:"Yurtdışındaydım. Döner dönmez seni görmeye geldim."