Eylül:"Ne yani gidiyor musun?!" dedi dolu dolu gözlerle Songül'e bakarken.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hande:"Bizi gerçekten özlüyor olsaydın gitmezdin!"
Songül:"Kızlar yapmam lazım biliyorsunuz."
Güney:"Niye yapman lazım ya?!!"
Songül bu kırgınlığı fazla uzattığını düşünüyordu. Ama burada kalırsa neler olacağını bilemiyordu.
Güney öfkeyle kapıyı çarpıp çıktığında dışarda Serkan ve Tolga'yla karşılaştı.
Serkan:"Güney... nereye?"
Güney:"Dolaşacağım biraz."
Tolga:"İyi misin sen?"
Güney:"Değilim."
Serkan:"Ne oldu oğlum anlatsana düzgünce."
Güney:"Gidiyor abi! Ne yaparsam yapayım ne dersem deyim ikna edemedim."
Tolga:"Tamam sakin ol gel biraz dolaşalım."
******
Songül bir süre Güney'in arkasından baktıktan sonra ayağa kalkıp çantasını aldı.
Songül:"Ben Güney'in evine gidip eşyalarımı alayım."
Kızlar daha fazla ısrar etmenin bir anlamı olmadığını anlamıştı.
Eylül:"Vedalaşmaya gelir misin?"
Songül:"Şimdi vedalaşalım. Oradan havaalanına geçerim."
İkisine de sımsıkı sarıldı.
Eylül:"Kendine çok iyi bak olur mu?"
Songül:"Siz de..."
Hande:"Üzülmek de yok tamam mı?"
Songül:"Tamam..."
Songül Güney'in evde olmadığını tahmin etmişti. Paspasın altındaki yedek anahtarı alıp eve girdi.
Eşyalarını çantasına koyup üzerini değiştirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET (SonGün)
Fanfictionİki çocukluk arkadaşı yıllar sonra birbirine komşu olursa ve kız adama emanetse neler olur?
