Meral ve Hande yatıp uyumuştu. Eylül ve Songül ise oturuyordu.
Eylül gülerek Hande'ye baktı. "Şuna bak ya kurbağasına nasıl sarılmış. :)"
Songül:"Tolga almış ya o yüzden çok kıymetli. :)"
Eylül:"Hmm neden bir kurbağaya sarılarak uyuduğu belli oldu. :)"
Songül:"Sen yatmıyor musun?"
Eylül:"Yatarım birazdan. Sen?"
Songül:"Off aklım Güney de ya. Napıyor acaba?"
Eylül:"Sen baya aşıksın. :)"
Songül:"Merak ettim... yalnız kaldı ya."
Eylül:"Yalnız değildir arkadaşları vardır belki."
Songül:"Sanmıyorum. O tek başına oturuyordur sıkılmıştır."
Eylül:"Aman boşver özlesin biraz seni. :)"
Songül:"Haklısın da ne bileyim içim rahat etmedi."
Eylül:"Keyfi yerindedir onun. Sen de uyu dinlen hadi."
Songül:"Tamam iyi geceler."
Eylül:"Sana da."
******
Güney iyice uykusu gelince üstündeki tişörtü çıkarıp sadece eşofmanıyla öylece yatağa uzandı.Çok derin uyuduğu için sabah erkenden eve giren Ceren'i duymamıştı. Ceren her şeyi Songül'ün görünce yanlış anlayacağı şekilde planmıştı.
Mini bir gecelikle Güney'in yanına kıvrıldı. Güney'in üstünde bir şey olmaması onun işine gelmişti. Başını Güney'in boynuna gömüp gözlerini kapattı.
Güney uyku sersemliğiyle yanına gelenin Songül olduğunu düşünmüştü. Bu yüzden kollarını Ceren'e sardı ve kaldığı yerden uykusuna devam etti.
*******
Songül sabah erkenden kalkıp kahvaltı hazırladı ve giyinip kızları uyandırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET (SonGün)
Fanfictionİki çocukluk arkadaşı yıllar sonra birbirine komşu olursa ve kız adama emanetse neler olur?