Güney:"Ben seni sevmiyorum! Songül'e aşığım!!"
Songül neler olduğunu anlamak için sessizce dinliyordu.
Ceren:"Bak o kız seni haketmiyor. Seni gerçekten sevseydi böyle bir durumda yanında olurdu. Ama merak etme ben sana onu unutturacağım." diye öpmek için Güney'e iyice yaklaşmıştı ki Songül odaya girdi.
Songül:"Uzak dur sevgilimden!" diyerek Ceren'in saçlarına yapıştı.
Güney Songül'ün gerçekleri öğrendiğini bilmenin mutluluğuyla gülüyordu.
Ceren:"Aah! Bıraksana saçımı!"
Songül:"Sen de sevgilimin peşini bırak!!" dedi Ceren'i yere doğru savururken.
Ceren:"Sen onu haketmiyorsun!"
Songül öfkeyle Ceren'e bir tokat atınca Ceren Songül'e öldürücü bakışlar atmış ve kapıyı çarpıp gitmişti.
Songül ne diyeceğini bilemeden Güney'e bakarken Güney yattığı yerde kollarını açtı. "Gel buraya. :)"
İkisi de birbirine sımsıkı sarılmıştı.
Güney canının yandığını belli etmemeye çalışsa da Songül farketmişti. Hemen geri çekildi. "Canın mı yandı?"
Güney:"Yok yok iyiyim. Sen sarılınca tüm acılarım hafifliyor."
Songül:"Yalan söyleme Güney acıdı işte."
Güney:"Tamam itiraf ediyorum biraz acıdı. Ama hiçbir şey senden uzak olmak kadar canımı yakamaz."
Songül:"Ayrı kalmak yaramış romantikleşmişmişsin. :)"
Güney:"Ben hep böyleydim... Çok özledim seni."
Songül:"Ben de..."
Birbirlerinin gözlerinde kaybolmuşlardı. Güney biraz doğrulup Songül'ün dudaklarına yaklaşmıştı. Ufak bir öpücük kondururken birden içeri Serkan girince Songül hemen geri çekilip ayağa kalktı.
Serkan:"Çok pardon ya... Gideyim ben en iyisi."
Songül:"Y.. yok gerek yok."
Güney:"Bozdun zaten ortamı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET (SonGün)
Fanfictionİki çocukluk arkadaşı yıllar sonra birbirine komşu olursa ve kız adama emanetse neler olur?