You Are Not Mine

4.

Ze draaide zich om en keek naar de tassen. "Dit is voor jou." Zei ik en overhandigde haar de tassen.

"Wat is dit?" Ze keek naar de tassen.

"Dat zijn kleren." Glimlachte ik.

"Dit kan ik niet aannemen." Ze gaf de tassen terug maar ik duwde ze terug naar haar.

"Neem ze." Zei ik en glimlachte.

Ze keek naar de tassen en naar mij en weer naar de tassen.

"Is goed, maar wat wil je ervoor?" Vroeg ze.

"Nu nog niks." Knipoogde ik. Ze begon te lachen en we liepen naar mijn kamer waar we de tassen neerlegde.

"Films kijken?" Vroeg ik en ze knikte.

Ik deed de tv aan en we stapte in bed.

De deur ging open en Ryan kwam naar binnen.

"Sorry voor het storen maar je hebt een wedstrijd vanavond." Zei hij.

"Met wie?" Vroeg ik.

"Jacob Well."

"Moeten we nu gaan?" Vroeg ik en keek naar Blaze.

"Ja, je moet nog trainen." Zei hij.

Ik stond op en pakte mijn sportbroek. Ik liep naar Ryan en Blaze keek ons aan.

"Mag ik mee?" Vroeg ze.

"Nee, de vorige keer liep het ook slecht af."

Ik bemoeide me er niet mee en bleef stil.

"We gaan." Zei Ryan en liep weg.

"Zie je morgen." Ik zwaaide naar Blaze

"Kijk wel uit." Ze keek bezorgd.

"Doe ik." Ik deed de deur dicht en liep achter Ryan aan.

We gingen in de auto zitten.

"Heb jij iets met mijn zusje?" Vroeg Ryan en begon te rijden.

"Nee, hoezo?"

"Nee niks."

We kwamen aan en stapte uit.

"Naam." Vroeg een beveiliger.

"Ryan Parker en Luke Jones." Hij keek op een papiertje en knikte.

"Jullie zijn van de vechtclub, jullie moeten naar boven en blijven lopen en dan naar beneden." Zei hij en wees naar de trap naast de club.

We liepen naar de trap en gingen naar boven. Het was donker en je hoorde luide muziek van de club naast ons.

We gingen naar beneden en er waren allemaal rijke mensen met geld aan het zwaaien. Het was een soort parkeerplaats met hekken eromheen. Jacob stond al in de ring met hekken eromheen. Ik liep naar hem toe en ging tegenover hem staan.

"Hallo dames en heren." Zei de scheids. Iedereen begon harder te juichen.

"We hebben Luke Jones en Jacob Well." Zei hij.

Ik realiseerde me dat ik niet had getraind voor een week. Als Ryan hier achterkomt ben ik echt dood.

"Vecht!" Riep de scheids.

Ik keek naar Jacob die heen en weer aan het lopen was. Ik kwam dichterbij en gaf hem een hoek. Hij sloeg me in mijn buik en gaf me een knie. "Je gaat eraan Jones." Zei hij. "Nee, niet vandaag." Ik pakte hem bij zijn nek en gooide hem op de grond. Ik ging bovenop hem en begon hem te slaan. Zijn gezicht werd bloederiger na elke stoot. Zijn ogen gingen dicht en de scheids blies op zijn fluit. Ik ging van hem af en ging naast de scheids staan.

"De winnaar is: Luke Jones!" Schreeuwde hij. Het publiek begon te juichen en ik keek naar Jacob die soms nog zijn ogen opendeed.

"Hoeveel hebben we gemaakt?" Vroeg ik aan Ryan die een koffer meenam naar de auto.

"30.000." Zei hij springend. "Dat was een goeie wedstrijd." Zei ik en stapte in de auto.

De volgende dag werd ik wakker en mijn hoofd deed pijn. Dat was door die knie van gister. Ik had een blauwe plek op mijn hoofd en een gebarsten lip.

"Goedemorgen." Zei Blaze die mijn kamer inkwam.

"Wat is er met jou gebeurd?" Ze ging naast me zitten en inspecteerde mijn wonden. "Ik heb 30.000 euro gemaakt." Zei ik. Ze glimlachte. "Goed gedaan, maar ik ga naar school." Ik keek haar aan. "Is goed, ik kom ook." Ik stond op en deed mij kleren aan.

Op school ging Blaze met haar nieuwe vriendinnen zitten en Ryan was deze keer meegekomen om op ons te wachten, oftewel om mij niet alleen te laten. We gingen naar de kantine.

"Gast, dat meisje kijkt jou aan." Zei Ryan en keek naar Vee. "Oh, dat is Vee." Zei ik. Ik keek haar aan en ze keek blozend weg.

"Vee? Is dat niet dat meisje dat je vorig jaar leuk vond?" Ik keek hem boos aan. "Moest je dat hardop zeggen." Ryan glimlachte en liep naar haar toe.

Ze waren aan het praten en keken mij aan. Ryan kwam terug. "Wat zou jij doen zonder mij?" Glimlachte hij. "Wat heb je gedaan?" Vroeg ik. "Je hebt na schooltijd een date met Vee bij de Diner." Zei Ryan. "Ik weet niet of ik je moet bedanken of je moet slaan." Zei ik. "Bedank me maar." Hij begon te lachen.