You Are Not Mine

34.

Ik liep de school binnen en keek rond, Camile was nergens te bekennen.

"Hey, Luke." Ik draaide me om en keek recht in de ogen van Camile.

"Hey, kan ik vandaag bij je langskomen?"

"Ja, tuurlijk."

"Mooi." Ik gaf haar een kus op haar wang en liep naar de les.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

We gingen zitten op haar bed en ze begon aan haar shirt te friemelen.

"Camile?" Ze keek op.

"Heb jij een geheim, maar ook echt een groot geheim dat niemand van je weet?"

"Ja, iedereen heeft toch een heel groot geheim."

"Ja, maar wil je het misschien delen?"

"Umm, ik weet het niet."

"Dan zeg ik ook mijn grote geheim."

"Wil jij dan eerst gaan?"

"Is goed, ik werk voor de maffia." Haar ogen werden groot en haar mond viel open.

"Ik werk voor de FBI." Zei ze.

"Dat wist ik al."

"Oh, niet vertellen aan iemand."

"Als jij niet verteld dat ik voor de maffia werk."

"Ik vertel het niet, maar hoezo ben je dan niet tegen mij?" Vroeg ze.

"Waarom ben jij niet tegen mij?" Ze tilde haar schouders op.

"Ik vind je gewoon leuk." Glimlachte ze.

"Ik jou ook." Ik kuste haar.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik stapte mijn huis binnen en liep naar de woonkamer waar Eleanor, Blaze en Leo tv zaten te kijken.

Ze keken op toen ze zagen dat ik naar binnen liep en Blaze zette de tv op stil.

"En?" Vroeg Leo.

"Ze had het gewoon eerlijk verteld, ze deed niet raar." Glimlachte ik.

"Ze is Eem blijvertje, schat." Eleanor glimlachte naar mij.

"Ik ben blij voor je." Zei Blaze.

"Dank je." Bedankte ik haar.

"Wat kijken jullie." Veranderde ik van onderwerp.

"Friends." Beantwoordde Blaze mijn vraag.

"Mag ik meekijken?" Vroeg ik.

"Ja, tuurlijk." Glimlachte Eleanor.

Ik ging tussen Eleanor en Blaze zitten, Blaze deed Friends weer aan.

We gingen helemaal stuk en voelde alsof ik na een lange tijd een echte familie heb.

Het was geweldig, beter dan geweldig om eerlijk te zijn.

Sorry voor het hele korte hoofdstuk maar dit is het laatste echte hoofdstuk, na dit komt de epiloog.