You Are Not Mine

18.

Ik keek naar Blaze die naar het strand toe rende met Max. Val lag te zonnen en ging naast haar zitten.

"Ga jij terug naar Amerika?" Vroeg ik.

Ze deed haar bril af en keek mij aan.

"Ik kom niet uit Amerika." Zei ze lachend.

"Waar kom je dan vandaan?" Ze stond op en ging zitten.

"Ik kom uit Argentinië, ik ben een latina." Zei ze glimlachend.

"Dus je gaat terug naar Argentinië?" Ze schudde haar hoofd.

"Max vroeg me om met hem naar Amerika te gaan, hij heeft een vriend daar die voor hem een huis heeft geregeld."

"Heet die vriend Ryan?" Vroeg ik. Ze knikte en keek naar de zee waar Max en Blaze water naar elkaar spetterde.

"Ik voel me best speciaal." Zei ze.

"Dat is fijn, is er een reden erachter?"

"Max heeft mij gekozen." Zei ze glimlachend.

"Wie was zijn andere keuze?" Ze keek me aan.

"Wist je niet dat hij Blaze leuk vond?" Mijn ogen werden groot en ik balde mijn vuisten.

"Nee, nee dat wist ik niet." Zei ik zo kalm mogelijk.

"Je klinkt boos, ze hebben niks gedaan of zo, hij vond haar gewoon leuk." Zei ze om mij rustig te maken. Ik keek naar Max.

Waarom ben ik boos?

Hij vond haar leuk, niet vindt.

Ik negeerde hun en lette op mijn telefoon.

Ik had 5 berichtjes van Harper.

"Hey, waar ben je?"

"Ik heb je nodig."

"Antwoord!"

"Luke?"

"Ik zit in de problemen."

Ik las de berichten over en over en reageerde terug.

"Hey, wat is er gaat het?" Ik stuurde het bericht en er stond dat hij gezien is.

"Dit is Harper niet, als je je vriendin wilt moet je naar de plek waar je ging vechten voor Leo, ik zie je vandaag om 8 uur s'avonds of anders gaat jouw vriendin het de volgende dag niet halen." Ik keek naar het bericht, mijn hart sprong bijna uit mijn borstkas.

Ik keek naar Val die in slaap was gevallen, Max en Blaze waren nog steeds in het water. Ik stond op en deed mijn kleren aan. Val deed haar ogen open.

"Waar ga je naartoe?" Vroeg ze.

"Ik moet een paar dingen regelen." Ze zei niks en deed haar ogen dicht. Ik pakte mijn spullen en rende terug naar het hotel.

Ik rende naar mijn hotelkamer. Ik was uitgeput en mijn hoofd deed pijn. Ik deed mijn zwemkleren uit en deed mijn zwarte broek en zwarte T-Shirt aan. Ik keek naar de tijd.

18:00

Ik heb nog 2 uurtjes. Ik pakte mijn schoenen en trok ze aan. Ik belde Leo.

"Hey, Luke, is er iets?"

"Hey, Leo, ik heb vannacht iets te doen dus als je een opdracht hebt kan ik hem echt niet doen."

"Gaat het? Je klinkt uitgeput."

"Ik heb een half uur gerend." Zuchte ik.

"Is goed, bel maar als je iets nodig hebt."

"Wil je dit ook melden bij Max en Blaze?"

"Is goed."

"Dankje, Doei."

"Doei." Zei Leo en ik hing op. Ik keek naar de klok en bleef maar staren tot het 19:00 werd. Als ze Harper met 1 vinger aanraken zijn ze dood. Ik stond op en deed mijn kast open. Ik pakte mijn pistool en deed hem in mijn broekzak, mijn mes deed ik in mijn andere zak. Ik liep mijn kamer uit en liep naar de receptie waar ik mijn sleutel achterliet.

"Luke!" Ik draaide me om en zag Blaze naar mij toerennen.

"Waarom ging je weg?" Vroeg ze.

"Ik heb belangrijke dingen te doen." Zei ik.

"Mag ik weten wat?" Ik schudde mijn hoofd.

"Ik heb mijn geheimen." Ik keek naar de klok due achter de receptie stond.

19:45

"Ik moet echt gaan."

"Als je niet zegt waar je naartoe gaat, dan is het over." Ik keek haar met grote ogen aan.

"Dus je maakt het uit omdat ik je niet vertel waar ik naartoe ga?" Ze knikte zelfverzekerd.

"Sorry, maar ik kies om te gaan, omdat dit nergens op slaat." Ik liep om haar heen en ging naar de deur. Ik draaide me om en ze keek mij geschokt aan, alsof ze het zelf niet had verwacht. Ik zuchtte en liep uit het hotel.

Ik liep met gebalde vuisten naar de plaats waar ik met Julio naartoe ging. Het was donker maar er waren heel veel auto's. Maar daar waar ik naartoe ging niet, daar is niks, alleen een achtergelaten parkeerplaats in een steegje.

Met die gedachte liep ik ernaartoe. Ik keek naar de parkeerplaats en hoorde geen geluid.

Ik keek om me heen maar ik zag schaduwen, van bomen en misschien ook van mensen.

Ik liep wat meer naar binnen en zag Harper op de grond zitten met een doek voor haar mond en haar handen en benen aan elkaar vastgebonden.

Ik rende naar haar toe en ze schudde haar hoofd.

Ik maakte het doek los.

"Ga weg, nu." Fluisterde ze.

"Niet zonder jou." Ik keek om me heen en zag al donkere schaduwen heen en weer rennen.

"Ik maak je los en jij gaat je zo snel mogelijk verstoppen." Fluisterde ik.

Ze knikte.

"Er zijn 5 jongens." Zei ze.

"Ja maar ik ben Luke Jones." Ze glimlachte en ik maakte haar los. Ze stond op en terwijl ze rende hoorde ik andere voetstappen rennen.

"Daar is hij hoor, Luke Jones." Zei een jongen. Ik draaide me om en zag 4 jongens naar mij kijken.

"Ik had niet verwacht dat een meisje in nood jouw eind zou zijn." Zei 1 van de jongens.

"Wie zijn jullie?" Zei ik en bedacht dat er nog een jongen ergens was.

"Wij zijn Julio zijn maten." Zei een andere jongen.

Ik keek achter me en zag Ryan.

Mijn mond viel open en ik staarde Ryan aan.