You Are Not Mine

17.

Ik keek verward naar Blaze.

"Ik moet met je praten, maar je hebt blijkbaar gezelschap." Zei ze en stond op.

"Wacht, jij hebt al met mij gepraat, wil je nog iets zeggen wat mij breekt?" Ik keek haar boos aan.

"Nee." Ze stotterde van angst.

"Sorry, maar ik wil dat je weggaat." Zei ik. Ze stond op en liep weg. Ik deed de deur dicht en voelde mijn hart bijna uit mijn borstkas springen.

"Wat was dat?" Vroeg Harper.

"Dat was...." Ik kon het niet zeggen, ik voelde me zwak, ik voel me nooit zwak.

"Dat was?" Hielp Harper me.

"Dat was het meisje waar ik verdomd erg van hield." Zei ik.

"Weet je het zeker?" Vroeg ze.

"Wat bedoel je?" Vroeg ik.

"Is dat het meisje waarvan je hield of het meisje waarvan je houd?"

Ik keek Harper aan.

"Het is het meisje waar ik van houd." Zei ik.

"Ga achter haar aan, als je echt van haar houdt moet je haar niet zo makkelijk laten gaan." Ik stond op.

"Je hebt gelijk." We liepen naar buiten en rende naar de receptie.

"Heeft u een meisje met bruin haar gezien, ze heeft een zwart shirt aan en een korte broek." Ik keek de receptioniste heel hoopvol aan.

"Ze rende net met tranen naar buiten." Zei ze.

"Bedankt."

Ik rende naar buiten en keek om me heen. Het begon te regenen maar op dat moment boeide het me niks.

Ik hoorde een meisjesstem dat leek op die van Blaze. Ik volgde het en kwam aan bij een steegje. Ik keek om de hoek en zag Blaze met 3 jongens staan.

"En? Heb je hem gesproken?" Vroeg 1 van de jongens.

"Nee, hij was met iemand." Zei Blaze bang.

"Oh, was hij met iemand." Zei een andere jongen met een boze blik. Blaze knikte.

"Weet je wat ik daarvan vind." Zei de jongen.

Hij sloeg haar en Blaze viel op de grond met haar hand op haar wang. Ik rende ernaartoe en zonder iets te zeggen sloeg ik hem neer. Ik bleef hem slaan. Zijn ogen gingen dicht maar ik stopte niet. De andere 2 jongens rende weg en Blaze stond op.

"Luke! Stop!" Ik kwam bij en stond op. Ik keek naar zijn bloedende gezicht, zijn gebarsten lip en zijn gesloten ogen.

Ik pakte Blaze haar hand en rende naar mijn hotelkamer.

"Leg uit." Zei ik.

"Die jongens werkte voor Julio, ze zagen mij en herkende mij." Zei ze.

"Er is meer, Blaze, vertel mij het verhaal." Zei ik.

"Ze dreigde mij te vermoorden als ik nog met jou omging, dus ze besloten uiteindelijk jou te vermoorden en wilde mijn hulp." Zei ze.

"Waarom heb je dat niet aan mij verteld?" Ze keek mij aan en barste in tranen uit. Ze liet haarzelf op de grond zaken.

"Ik dacht dat je niet meer van mij hield." Zei ik.

Ze keek mij aan. Haar ogen waren rood.

"Ik zou nooit stoppen met van jou te houden." Ze kuste mij en ik ging erin mee. Ik tilde haar op en legde haar op het bed. Ze trok zich terug.