"Muntik na ko dun ah!" sigaw niya sa masayang tono pero kasalungat noon ang reaksiyon ng kanyang mukha. It becomes emotionless.
I can see that her knees are going to breakthrough any moment but in a matter of seconds she regain her composure and smiled at me like nothing happened.
"You sure you're okay babe?" tanong ko na nag-aalala parin sa kalagayan niya.
"Don't worry about me, I'm fine" she replied and performed jumping jacks in front of me.
Hindi parin mawala ang pag-aalala ko kaya naisipan kong bumalik nalang ng garrison. Napabuntong-hininga nalang ako at iginaya siya patungong kotse.
Pasulyap-sulyap ako sa kanya para tignan kung okay lang ba talaga siya. We, assasins, are trained to have a fast and good reflexes but I don't think nakayanan ni Racle na mapunta sa tabi ko in a split second.
Maraming tanong ang bumabaon sa utak ko pero pinilit kong balewalain lahat ng iyon.
Nang makarating kami sa garrison ay agad na bumaba si Racle sa kotse at hindi man lang ako hinintay.
"Where are you going?"
Tumigil siya sa pagtakbo at hinarap ako. "Magpapahinga lang ako, na drain ata ako. Bye babe!"
Now that was weird. Isa kasi si Racle sa mga babaeng nakilala ko na malalakas ang stamina, well, except sa pagkuha ko ng void niya dahil mawawalan talaga siya ng lakas noon.
Pagkatapos ng operation namin ay nag-aaya pa yang kumain o mag videoke at kung anu-ano pa. At kinabukasan pa yan magpapahinga. Kaya nga nagtaka ako kung bakit nagmamadaling magpahinga yan eh.
Papunta ako sa room ni Racle nang may marining akong nag-uusap sa hallway patungong dorm. Nag tago ako sa gilid ng pader pare hindi ako makita ng kung sinumang nag-uusap.
Hindi ako tsismosong tao. I just felt the urge to listen to their conversation.
"You're...---...okay? You're....---...a.. freaking monster. Keep that in your mind...---. ..---stay away from him." The man says through gritted teeth. That voice sounds familiar
"Yes I am. And yes, I will." That voice!
Napalaki ang mga mata ko sa gulat. I knew it. Those voices! It's Doc and Racle. Hindi ko masyadong marinig ang mga pinag-uusapan nila pero kilalang kilala ko ang mga boses nila.
Wala sa sariling umusad ang mga paa ko papunta sa field. Hanggang sa napunta ako sa shooting range.
Sininulan kong magpaputok. And there is one thing that I aimed to shoot at, the heart. Limang putok at mayroong dalawang butas sa dibdib ng karatula. Not bad!
"May dalawang naligaw" Napatingin agad ako sa gilid ko at natagpuan ko si Racle. "Pero walang makakatalo sa 'kin babe."
Kumuha siya ng isang baril at isang case na wala pang bala. She put three bullets to the case na parang ginagawa niya ito araw-araw.
Pagkatapos niyang mailagay ang mga iyon ay bigla niyang ikinasa ang baril na walang kahirap-hirap at itinutok iyon sa target at biglang nagpaputok. Tatlong sunod- sunod na tunog ng putok ang narinig ko. Pagkatapos niyang maubos ang bala at tinignan niya ang target. And I'm impressed Bull's eye lahat. No wonder siya ang binansagang sharp shooter dito sa amin.
"Talo ka babe, I'm a monster in this field" sabi niya nang bakas sa pananalita ang kahambogan.
Naalala ko naman yung kanina.
"You're...---...okay? You're....---...a.. freaking monster. Keep that in your mind...---. ..---stay away from him."
"Yes I am. And yes, I will."
Monster? him? What the hell are they talking about?
Hindi pa nga ako nakakamove-on dun sa pinag-uusapan nila ay mayroong mga litrato na biglang lumabas sa isip ko.
Her blue eyes.
The eyes that you were afraid to look at because it was as if sipping your soul through that discriminating gaze she was giving.
Is it true? Or it's just a mere hallucination.
"Babe?" Napukaw ako sa malalim na pag-iisip nang tangkain niyang hawakan ako. Sa di malamang dahilan ay bigla akong lumihis at ang kanyang mga kamay ay natagpuan ang pader na kanina ay nasa likod ko.
"I ahmm...I---"
"Is everything okay? Kanina ka pa tulala" tanong niya at hindi lumampas sa pandinig ko ang malamyos niyang tinig na biglang nabiyak. What did I do?
"Y-Yeah. I'm fine" tumango nalang siya.
I was about to say something when I was interrupted by someone.
"Guys, pinapatawag tayong lahat ni Doc, may ball daw na gaganapin para sa anniversary ng Oracion Seis.
Nag-announce si Doc sa speakers kaya lang baka hindi niyo narinig. Kayo nalang ang hinihintay. Nasa conference room na silang lahat." Leib
Agad-agad akong naglakad papunta sa conference room nang may sumunod sa akin. It's either Leib or Racle. I don't care. Pumasok nalang ako at nakinig.
"Okay so, Black and Silver ang theme natin. At kung ako sa inyo i-enjoy niyo na dahil we only have three weeks to practice and to gain stamina para sa upcoming mêlée. Dismiss" Leib
Nagulat ako nang si Leib ang nagdismiss. Hinanap ng mata ko si Doc ngunit hindi ko siya nakita.
"Nasaan si Racle?" tanong ni Altera sa tabi ko
"Huh?" Tinignan ko ang paligid at hindi ko nga makita si Racle. Saan naman yun nagpunta?
"Nag-away kayo?"
"Hindi." Sagot ko
"O, eh, san naman yun nagpunta kung ganun?" tanong niya na nagtataka.Hindi ko sinagot ang tanong niya at lumabas nalang ng conference hall.
Hindi ko nga rin alam, kaya nga hinahanap diba? Kung wala si Racle, ibig sabihin si Leib lang yung sumunod sa akin kanina? Saan siya nagpunta?"
BINABASA MO ANG
Cryptic Oracle
Fantasi"Even when the ocean separates from the sea, Even when the fishes will live in lea, And forever will be the opposite of infinity, I won't let anyone, even God take you away from me, Hear my plea baby, stay with me" When I heard those words there's a...
