HER ŞEY GÜZEL OLACAK

Bölüm 27

Gece saat sanırım 3'e geliyordu, halen uyuyamamıştım,odamdaydı,nefes alıp verişleri kulağıma geliyordu,yattığım yerden yavaşça doğrulup ayağa kalktım yatağımın kenarında ki hırkayı üzerime geçirip,koltukta uyuyan Demir'e yaklaştım,perdenin arasından sızan ayın ışığı yüzüne yansıyordu.Yüzünde sert ifadeyle uyuyordu,üzerinde ki pike kollarından düşmüştü,pikenin uçlarından tutup üzerine doğru çektim,kollarını kapayıp dizlerimin üzerine oturdum,elimi korkak ve çekingen bir şekilde yüzüne yaklaştırdım,uyanmaması için içimden bir sürü dua etmiştim,onu uyurken sevmek istiyordum,onun bundan habersiz olmasını istiyordum.

Yeni çıkan sakalları elime batarken gözleri aralanmıştı,aniden elimi geri çektiğimde,elime uzanıp tutmuştu,dudaklarını avucumun içine bastırmıştı"bu elleri benden ayırma,bu ellerin varlığını özledim"koltukta kayıp gözlerimin içine içine bakmaya başlamıştı"yanıma yat"ayağa kalkıp bir süre kararsız kalıp daha sonra bedenimi bedeninin yanına bıraktım.

Başımı göğsüne yasladım,kollarını bedenime sararken üşüyen kollarım sıcaklığıyla ısınmaya başlamıştım çenesi saçlarımın üzerindeydi,kollarımı beline sarıp biraz daha sokulmuştum,kokusunu içime işlercesine çekmiştim,başım göğsünde huzurlu bir uykuya dalmaya başlamıştım.Hayalim gerçekleşiyordu,yanımdaydı,yanındaydım,kollarımdaydı,kollarındaydım.Ay ışığı huzurumuza eşlik ederken Demir'in elleri saçımın arasında harekete geçmişti"hiç bir şey,hiç kimse seni benden alamaz,ayıramaz,sen benim yaşamam için tek sebepsin,bu hayatta bildiğim tek şey varsa,oda senin kokunun beni hayatta tuttuğudur..."kafamı kaldırıp gözlerine baktım,yüzünde o ilk görüşte aşık olduğum gülümsemesi vardı"güzelim"elimi yanağına koyup dudağına küçük bir buse kondurdum"senin yanındayken,bütün dertlerimden uzaklaşıyorum,bütün kalabalıktan çekiliyorum,içim garip bir huzura kavuşuyor,sen benim en büyük çaresizliğimsin,en büyük huzurumsun"dudaklarını alnıma bastırıp bir süre öylece bekledi,geri çekildiğinde beni kendine çekip sıkıca sarıldı.

**********

Kendimi birden yerde bulduğumda korkuyla etrafıma bakarken,endişeyle bana bakan Demirle,gülmeye başladım,Koltuktan yere düşmüştüm,gülmem kocaman kahkahalara dönüştüğünde Demir ayağa kalkıp yanıma diz çökmüştü"iyi misin sen"kafamı salladım"sabaha kadar iyi sığmışız"kendini yanıma bırakıp gülmeye başladı,yattığı yerde elimi tuttuğunda sıkıca elini tuttum,aklıma gelen şeyle gülümsemeye başladım,ikimizin gözleri de ahşap tavandaydı"İstanbul'a dönmek istiyorum,sen varsın diye kaçtığım Şehire,seninle dönmek istiyorum"kafamı çevirip  Demir'i izledim,vereceği tepkiyi merak ediyordum"ben seni her gittiğim yere götürdüm...ben seni kalbimde büyüttüm,benim şehrim kalbimde Eylül..benim için şehir,Ülke fark etmiyor.."kafasını çevirdiğinde gözlerini gözlerime kavuşturmuştu"sen benim kalbimde ayrı bir dünyasın,buralardan uzakta bambaşka bir yersin,senden ve benden başka kimse yok"kafamı eğdim gözlerimi kapadım"hadi artık kalk yerden hasta olacağız"ilk o kalkmıştı,daha sonra elimden tutup beni kaldırmıştı.

Ben dolabıma yönelip bavulumu çıkarıp yatağın üzerine attım,arkamı döndüğümde beni izleyen Demir'le gülmeye başladım"ne oldu şaşkınım"yanına ilerleyip yüzünü ellerimin arasına aldım"gidiyoruz işte,bizim yerimize,ait olduğumuz yere,ne oldu"geri ayrılıp hızlıca dolaba yöneldim elime gelen her şeyi düzgünce bavula yerleştirdim"evlenelim"ne demişti o,ben doğru mu duymuştum,elimde ki kıyafetler yere düşerken şaşkınca Demir'e dönmüştüm,gülüyordu"burada evlenip gidelim,Rüzgar beni İstanbul'da yaşatmaz"gülerek gözlerimi kapadım,koşarak boynuna sarıldım"asıl biz burada evlenirsek,seni de beni de ömür boyu tek kişilik hücrelere tıkar"saçlarıma öpücük kondurdu"haklısın,hem seni Rüzgar'dan ve Toprak'tan istemem lazım"kafamı salladım"biraz seninle oynayacaklar,biraz bıkkınlık getirecekler,belki sıkılacaksın"kafasını hayır anlamında salladı"benimle diledikleri kadar oynasınlar,ödülüm sensin"kaşlarım havaya kalkmıştı,Rüzgarın yapacaklarını az çok biliyordum ama Toprak,off o Toprak önce Demir'in içini çürütecek sonra benim ruhumu emecek,bittik biz bittik"öldürecekler bizi"gülmeye başladığımda belimden tutup beni kendine çekti,burnunu boynuma sürttüğünde gülmem büyüyerek kahkahalara dönüşmüştü"artık böyle gülmeni istiyorum,bu ses benim şarkım...anladın mı beni kelebeğim"kafamı salladım,başımı omzuna koydum"özledim,özlüyorum,yanımdasın ama halen özlüyorum seni...ben..ben sanırım halen gitmenden korkuyorum...beni yine terk etmenden..."devamını getiremedim,dudaklarım,dudaklarına teslim olmuştu....