HER ŞEY GÜZEL OLACAK

Bölüm 23

DEMİR'DEN DEVAM

Hastaneden çıkmama izin verilmiyordu,kendimi biraz daha toplamıştım bugün yeniden ameliyata girecektim,sırtımda ki kurşunu alacaklardı,tehlikesi vardı,felç kalma ihtimalim vardı,yada sapa sağlam ameliyathaneden çıkma olasılığım.

Son kez onu görmek istiyordum,son kez gözlerine bakmak istiyordum,ya o ameliyathaneden çıkamazsam,ya gözlerimi sonsuza kadar kaparsam,ya bu gözler onun gözlerinin bir kez daha göremezse ne yapardım.

Yatakta doğrulup sırtımı yatağın başlığına vermiştim"hemşire hanım birini aramam lazım"hemşire cebinden çıkardığı telefonu bana uzatmıştı"teşekkürler"kafasını sallayıp odadan çıkmıştı,Eylül'ün eski numarasını da yeni numarasını da ezbere biliyordum,numarayı girerken heyecanlanmıştım,her çalışta içimde ki ona olan hislerim dışarıya çıkmak için harekete geçiyordu...

Açmıyordu,defalarca aramıştım,çalıyordu ama açmıyordu,haklıydı,canını yakmıştım,yalnız bırakmıştım onu..Beni affetmesini elbette bekleyemezdim ama..belki son kez göre bilirdi beni,dağılan kalplerimizi toplaya bilirdik,her seferinde dikenli gülleri birbirimize uzattık,dikenleri batsa da ikimizde bırakmadık,seviyordum,deli gibi seviyordum,sevdikçe canım acıyordu,vazgeçmiyordum,hayatın bana oynadığı oyunların içinde ne kadar kaybolsam da kaybetsem de,onu kazanmalıydım...

"Demir bey vakit geldi"elimde ki telefona kırgınlıkla ve pişmanlıkla baktım,kafamı sallayarak onayladım,onu çok seviyordum,bunu o bilmese de,kendimden çok onu seviyordum,yıllara ve kilometrelere rağmen seviyordum.

Koridorda uzun led ışıklarının altında,sedyeyle ve doktorlarımla beraber ameliyathaneye doğru gidiyordum"Demir bey biraz uzun sürecek ameliyatınız ama biz sizi güçlü bir şekilde çıkaracağımıza inanıyoruz"ben kendime inanamıyordum,Eylül eğer beni affetmeyecekse yaşamanın da bir anlamı yoktu,ben oradan sağ çıksam da bir anlam teşkil etmiyordu.

Yattığım yerden diğer sedyeye almışlardı beni"Doktor"yanıma gelen doktor diyeceğim şeyi bekliyordu"buyurun Demir bey"derin bir nefes alıp verdim"olur da buradan kalkamazsam,olur da ters giden bir şey olursa onu çok sevdiğimi söyleyin,onu kazanmak için elimden geleni yapmaya çalışacağımı söyleyin,Doktor eğer ölürsem Eylül'e canımın hiç yanmadığını söyle"karşımda ki doktor kaşlarını çattı"Doktor Eylül'den mi bahsediyorsunuz siz"kafamı salladım"kelebeğimden bahsediyorum"gülümsedi,kaşlarının çatıklığı gitti"zaman geldi Demir bey"dudaklarımdan içeriye sızan hava ile gözlerim bulanık görmeye başlamıştı"EYLÜL"harfleri toplayamamıştım.

*////////

Gözlerim acıyordu,yavaş yavaş araladığımda ani ve keskin bir acı gözlerime saplanmıştı,yeniden denediğimde bazı şeyleri biraz daha net görmeye başlamıştım"Demir bey"sesin geldiği yöne doğru kafamı çevirmiştim,beyaz önlüklü bir Doktor vardı karşımda"ben Uraz,Doktor Eylül'ün asistanıydım"takıldığım bir şey olmuştum"asistanıydım derken"yattığım yerde biraz daha rahat bir şekilde kendimi düzelttim"Eylül hanım gitti bilmiyor muydunuz?"soru dolu ve şaşkın gözlerle Uraz adında ki asistana döndüm"nereye gitti"kafasını olumsuz şekilde salladı"bilmiyorum"gözlerimi kapatıp peş peşe derin derin nefesler alıp verdim.

Gitmişti demek,beni bu halde bırakıp terk edip gitmişti,kopmayacaktı aramızda ki bağ her şeyden çok bunu bilmeliydi,o beni ne kadar çok seviyorsa bende onu çok seviyordum,kendimden dahi çok seviyordum,canımı onun için hiçe saya bilirdim...

"Yardımcım Hakan buralardaysa lütfen buraya çağırır mısınız?"karşımda ki asistan kafasını sallayıp odadan çıkmıştı"gittiğin gibi geleceksin hanım efendi,beni bırakmak öyle kolay değil"kendi kendime söylenmeye başlamıştım kapı hızla açılmıştı"abi sonunda be"Hakan mutlu bir şekilde odaya dalmıştı"Abi Kenan abide yolda buraya geliyor"Hakan yine her şeyi sıralamaya başlamıştı"hakan,koçum bi sus,senden bir şey isteyeceğim"sırtım hafif sızladığında duraksadım"Eylül nereye gitmiş,nerede,kiminle,ne yapıyor,her şeyini öğren,bizzat sen git"Hakandan başka kimseye güvenmiyordum.

Hakan odadan çıkıp gitmişti yine kendimle kaldım diye üzülürken odaya abim girmişti"Aslanım nasılsın"yüzüme sahteden de olsa bir gülümseme"iyiyim abi nasıl olmamı bekliyordun"yanıma gelip yatağın kenarına oturmuştu"gitmemiz gerek"kaşlarımı çattım"nereye gidiyoruz yine abi,yine hangi oyunun peşine gidiyoruz,birinde hayatımı mahvettik,şimdi tamamen fişimi çekmeye mi"abim kafasını tavana kaldırıp küfür savurmuştu"babam çağırıyor,şirketi üzerimize geçirmeye az kalmış"ellerimi yumruk haline getirmiştim"abi ben o kızla evlenmem anlıyor musun?benim sevdiğim bir kadın var zaten,EYLÜL'Ü öldürdüm abi ben öldürdüm,kız benim yüzümden ne hallere geldi,yeter"yanımda ki dolabın üzerinde ne varsa yere fırlatmıştım"sakin ol aslanım"kollarımı tutup beni yatağa bastırmıştı"dikişlerini zorlama"derin bir kaç nefes alıp vermiştim.

Abim serti ifadeli yüzüyle aklında ki diyeceklerini toparlıyordu"bu son tamam mı,bu kez babamızın kurbanı benim,sen imzayı atıp geri geleceksin,evlilik seninle olmayacak,benimle olacak,kız benimle evlenecek,sende Türkiye'ye dönersin,Eylül'ü mü kazanırsın,hayatına mı bakarsın ne yaparsan yaparsın"

********////

Eylül'den devam

Sarsak adımlarla pansiyona gelmiştim,her kendime geldim dediğimde biraz daha kötü oluyordum,bu kez her şey güzel olacak dediğimde her şey kötüye sarıyordu,kalbim başkasını kabul etmiyordu,ben başkasını kabul etmiyordum,yapamıyordum.

Mesela yıllar önceki fotoğraflarımı halen silemiyordum,ses kayıtlarını,hiç birini silemiyordum,her şey onu hatırlatıyordu,milyonlarca insanın içinde onu aramak,ve bunca insanı ona benzeterek yaşamak o kadar berbat bir duyguydu ki...