Afraid To Fall

Chapter 30

  Tumalikod ako sa kanila at tuluyang niyakap si Derrick. I just want to feel someone comforting me.

  I don't want to see them.

  I don't want to see my friend kissing my ex.

  Inalalayan niya ako patungo sa labas ng café. Tumigil lang kami sa paglalakad nang makarating sa parking lot. Nakita ko si Jamie na natutulog sa loob ng sasakyan. She's exhausted. Ako rin. Gusto ko na lang rin matulog. Pwede rin kayang hindi na ako gumising?

  Tahimik kaming nakasandal ni Derrick sa bumper ng kotse niya. I can't find the right words to say. First, I didn't listen to what he's saying. Second, I can still feel the abnormal beat of my heart. Hindi ko alam kung para saan.

  Maya-maya lang ay may narinig akong naglalakad papalapit sa amin. Kenneth with his worried face showed up. Nakakainis lang. I'm stuck somewhere between hating him and hugging him. And fuck my instincts, I still chose the latter one.

  Lumapit ako para yakapin siya. Masakit mang isipin, hindi niya ako niyakap pabalik. Pero mas masakit isipin sa part ni Derrick. Yung taong kumapit sa kanya, umalis dahil nandyan na yung taong tunay na gusto ng taong mahal niya.

  "FUCKING SHIT." I already heard Derrick cursing, but this one is just so painful to hear. Parang ang hirap pakinggan na sa kanya nanggagaling. "Ako na nga yung sumalo, ako pa yung nasaktan." He was looking intently while saying those words. Obviously, he is pertaining to me.

  Bumitiw ako sa yakap at pinagmasdan siya ng maigi. "Kenneth." He didn't answer. "Please tell me you didn't fell in love with her. Parang awa mo na. Sabihin mo sa akin na hindi mo siya hinalikan. Sabihin mo sa akin na hindi mo siya mahal ng higit pa sa pagkakaibigan. I'm begging you. Please tell me you didn't fell in love with Jen for the past years."

  Hawak ko siya sa magkabilang balikat habang nagtatanong. I don't know. I could collapse anytime here. I'm so exhausted.

  "Kenneth naman. Please. Athough I hate you today, I will always find a way to make you stay. You know that, right? Mahal kita. Hanggang ngayon." Pagmamakaawa ko sa kanya.

  Hindi ko na makilala ang sarili ko. I will never beg for someone's attention but look, ako pa yung nagmumukhang tanga sa harap niya.

  Bakit ba kasi hindi siya nagsasalita? Bakit ba kasi ayaw niyang sabihin? Bakit ayaw niyang malaman ko? Kasi totoo? Why is he acting cold?

  Lumayo siya kaya naman napaupo ako. Derrick rushed to me. Nang mapatayo niya ako ay muli kong nilapitan si Kenneth.

  "Mahal mo pa ba ako?"

  "Hindi ko alam."

  Putangina.

  Dalawang sagot lang ang inaasahan ko. Oo o hindi. Bakit di niya magawang sabihin? Bakit alanganin? Bakit sa gitna pa talaga? Bakit doon pa sa hindi sigurado?

  Para din akong nagtanong kung may pag-asa pa ba talaga o wala?

  Dahan-dahan akong tumalikod at pumasok sa passenger seat ng sasakyan ni Derrick. Damn him. I lose all my senses. Sobrang nakakatanga yung pagmamahal ko sa kanya.

  He walked towards Kenneth. Nakakainis. Bakit hindi niya magawang saktan yung ex ko?

  "I am sorry." Panimula ni Kenneth. "I will allow you to punch me right now, kick me, hit me, Derrick. I won't fight."

  Umiling si Derrick. "Kahit gaano pa ako kagalit sayo dahil sinasaktan mo yung taong mahal ko, hindi ko rin magagawa yung sinasabi mo. Kahit pagbali-baliktarin man ang mundo, magkaibigan tayo. And to engage in a fight with my bestfriend is against my principle."