Afraid To Fall

Chapter 21

"Ano ba?! Two months ka ngang hindi nagparamdam eh. Hindi ka man lang nagpakita. Kahit text, wala. And you expect me to come with you? What the fuck, Kenneth?!"

Sandali siyang natahimik. I continued speaking.

"Dumaan ang christmas and new year pero di mo man lang ako binati o kaya kinamusta. What the hell is wrong with you?! Tapos magpapakita ka na parang walang nangyari? Bullshit."

He glared at me when I cursed. Sino ba naman kasing matutuwa na sa loob ng dalawang buwan, hindi siya nagpakita? Hindi ko nga alam kung kami pa ba nun eh. Simula nang may natanggap kami na death threat na galing sa Gregorio, he never tried to visit or even talk to me. Nakakainis eh.

I don't feel completely happy, last Christmas day. Kung sino pang pinakahihintay ko. Hindi man lang nagparamdam sa akin. Nag new year na, pero kahit man lang tawag hindi niya magawa.

Hindi ba nakakatanga isipin na yung iba mo pang kaibigan ang karamay mo kesa sa taong dapat laging nasa tabi mo.

Lumapit siya at hinawakan ang kamay ko. "Listen, Stacey. Hindi kita iniwasan, okay? Hindi kita nilayuan. I went on the other side of the world to find myself and to get ready for something that might happen."

Inalis ko ang pagkakahawak niya. "Pero ni hindi mo man lang ako kinamusta. Kung okay pa ba ako? Kung maayos lang ba ang araw ko? Kahit yun lang, wala talaga?"

Huminga siya ng malalim. He pulled me closer and hugged me tight.

"I fucking miss you."

Agad nanikip ang dibdib ko sa sinabi niya. His words were full of sincerity. Lumakas ang kabog ng puso ko nang maramdaman na hinalikan niya ako sa noo. This guy never fail to be this clingy.

"I'm really sorry. I just really need to distance myself because I was a wreck. Stacey, I'm sorry. Babawi ako. I promise. Just please stay with me, whatever might happen." Oo naiinis ako. Pero ayoko rin namang dumating sa punto na mawala 'tong lalaking 'to sa buhay ko.

Pinunasan ko yung luha na tumakas sa mga mata niya. "I'll stay with you, always. I promise."

He hand me a blue box with a silver ribbon tied on it. Inilagay ko muna iyon sa bag at naisipan na sa bahay ko nalang bubuksan.

His lips met mine. We stayed like that for a minute, until someone interrupted.

"Gross."

"Ew. Cringe."

"Get a room!"

Napairap ako nang makitang sabay-sabay pumasok ng auditorium sila Jen, Jamie at Derrick.

Tumatawa si Jen. "Ni-lock namin kayo dito para magkaayos kayo, okay? Hindi para mag make love." Hinampas naman siya ni Jamie at tumingin sa amin na parang nandidiri.

Lumapit si Kenneth sa kanila. "Anyway, thank you."

Tumango naman silang tatlo.

"I guess we need to go back sa mga room natin." Sabi ni Jamie. "Pupunta daw ang may-ari ng school diba? And the meeting will be held here in the auditorium."

Tumunog naman ang bell na naghuhudyat na kailangan nang pumunta sa auditorium para sa isasagawang assembly kasama ang may-ari ng school. Today is our first day after the vacation kaya naman marami ring hindi pa pumapasok.

Lumapit sa amin si Derrick "Magtago na lang tayo dito. Pupunta din naman lahat ng students dito eh."

His suggestion sounds interesting so we hid behind the curtains, sound systems or behind the open doors, while waiting for the students and faculty members to gather inside.