In My Dying Days

Chapter 10

Chapter 10

After that intense class with none other than Sir Cloud ay ginutom ako. Oo naramdaman ko bigla ang gutom di lang dahil sa tensyon at pagkailang. Nakakaloka ang lalaki na iyon kung kailan ako tinatamad sumagot ng sumagot sa klase siya doon ba naman ako tinawag ng tinawag. Nakakasakit pa man din sa ulo yung mga tanong niya. Hay.

"TJ, saan mo gustong kumain?" tanong ni Derrick.

Siya kasi ngayon ang kasabay kung kumain. May lakad kasi yung tatlo; si Kaye may meeting with the other class president sa library, si Mia naman kasabay daw kumain ang kanyang asawa, at syempre si Julian ayun, may imeet daw na ka-chat sa fb. Hay naku, buti na lang nandito si Derrick kung di loner ang peg ko.

"Ah, kahit ano na lang. Saan mo ba gustong kumain? Mag-light meal lang ako ngayon eh. Feeling ko kasi tumataba ako. Bawal pa man din na tumaba ako." sabi ko naman.

Napakunot ng noo si Derrick.

"Tumataba ka? Bakit? Last time I check tama pa naman sa normal weight mo ikaw ah, paano nangyari iyan sinasabi mo?"

Napakamot naman ako ng batok ang guiltily looked at him.

"Ah, eh kasi ano naadik ako sa mcdo this last days. Sorry, tumatakas ako." sagot ko sa kanya.

Para akong aso na naka-down cast ang ulo sobrang guilty. Alam ko naman kasi ng bawal sa akin yung mga ganun foods eh. Kaso kasi nag-crave ako talaga ngayon nun eh.

Napabuntong-hininga na lang siya sa akin. Ako naman napakagat-labi. Galit ata sa akin si Derrick.

Kaya gawa na sobra akong na-guiguilty ay nakayuko akong nag-sorry.

Pinat na lang niya yung balikat ko at inudyukan akong maglakad na. Tahimik na lang akong sumunod sa kanya. Dinala niya ako sa isa sa mga stall sa canteen ng school namin. Pinaupo niya lang ako at siya na ang nag-order ng pagkain sa amin dalawa. Tahimik pa din akong nag-rerepent sa kasalanan na aking nagawa. Bumalik lang si Derrick ng dala na niya yung pagkain namin. Ang binili niya sa akin ay yung Lumpia na sariwa ata ang tawag dun at 1/2 rice lang samantalang sa kanya naman ay 2 cup ng kanin at 2 fried chicken. Natakam man ako sa ulam niya at di na lang ako nagsalita pa. Syempre may kasalanan akong ginawa kaya ayun good boy muna ako. Tunog lang ng kalansing ng tinidor at kutsara namin ang maririnig sa mesa. Di kami parehang nagsasalita dahil siguro inis pa si Derrick sa akin at ako naman ay nahihiya na magsimula ng pag-uusapan.

Nang matapos na namin ang pagkain ay kiniha niya sa bag ko yung lalagyan ko ng gamot at isa-isang nilabas. Kinuha ko na din yung bottled water ko at isa-isa ding nilunok yung mga pills na binibigay niya sa akin.

Nang matapos ay maluha-luha pa ako. Nakakasuka talaga yung ganung feeling pero at least hinahagud-hagod naman niya yung likod ko para may ma-digest ko ng maayos yung mga gamot.

Nangmahimas-masan ako ay binigyan niya ko ng ice cream. Nanlaki yung mata dahil doon.

"Ah, ano ito?" nagaalinlangan na tanong ko.

"Ice cream." monotonous niyang sagot.

"Ah, oo nga ice cream ito, pero bakit?" tanong ko

"Para di maging mapait yung panlasa mo. Oh sige mauna na ako may klase pa ako eh. Di ba may klase ka na din. Punta na dun." utos niya sa akin.

Tumango na lang ako sumunod. Alam ko naman na kahit nainis siya sa akin kanina ay di siya galit. Naiintindihan ko naman kung bakit siya nainis eh. Pilit kasi nilang inaalagaan ang kalusugan ko samantalang ako parang adik na kakain ng bawal dahil lang BH.

Ninanamnam ko pa yung ice cream ng mapansin ko sa tabi ko ang isang tao. Bigla akong napalingon sa kanya at muntik ko ng mabagsak ang aking kinakaing ice cream.

"Si-sir Clo-cloud. Ah. Good a-afternoon po." pautal-utal kong sabi.

Ngumiti naman siya then tumango to indicate he acknowledge my existence beside him.

Timidly, I walked side by side with him. My heart is thundering like I am in the middle of a storm.

He on the otherhand just walked cool with his bodybag that's full of I don't know, maybe books and some wonders.

And because of that thought in mind, a smile was form in me.

Maybe curious to my sudden behavior so he looked at me.

"Why are you smiling?" he asked.

I looked at him bewildered.

Is he talking to me?

"Terrence Joshua?"

Napalunok ako then with a pounding heart answered without thinking.

"Ah kasi ang gwapo niyo, iniisip ko lang kung ano kaya ang pwedeng dalhing ng isang magaling at gwapong nilalang sa bag of wonders niya." I said still in dazed.

Napa-smirk bigla si sir at napahinto. Nasa isang abandoned room kami natapat. Pareha ata kami ng short cut na ginamit to go to the fifth floor. Good thing ang bagal ng lakad niya at gayundin ako kaya di ko gaano naramdaman ang pagod.

"Gwapo ako?" nakangiting tanong niya.

Napaubo ako bigla.

Shoot?!

"Did, did I told you that?"

"Yes." he said.

"Oh My Gee!" ang nasabi ko na lang.

Natawa bigla si Sir Cloud dahil sa bigla kong pagtili. Namula ako to the bones dahil naman sa kahihiyan ko.

"It's okay. It's natural to like someone." sabi naman niya.

Lalo pa ata akong namula sa sinabi niya.

Ang abnormal ng heartbeat ko kaya medyo na out of balance ako at napahawak sa may chest part ko then piniga ito ng konti.

Oh no! Heart attack in front of the reason why my heart go wild.

Just ironic men, very ironic.

Nag-blurry yung tingin ko sa mundo at bago pa ako matumba ay naramdaman ko na someone's lifting me.

"Terrence, Terrence." some angel called me with panic.

Sa sobrang hirap kong huminga ay na black out bigla ang patingin ko at ang huli ko ng narinig ay ang mga nagkakagulong tao.

----------------

Enjoy!

Tama nga yung lecturer namin sa review kung kailan ka pinakadown doon lumalabas ang ideas. HAHAHHAHA :P epekto ito ng mga rejections na naranasan ko this past few weeks:) Neh! Fuck those people if they didn't want me? The hell I care! HAHA:P

Focus on something that will give me happiness so then I gave my energy into writing:)