YAN KOMŞUM

*30. Bölüm*

Derin derin nefesler alarak yataktan kalktım. O nasıl rüyaydı be! (Evet önceki bölüm rüyaydı. Tamam tamam ağzıma sıçmak serbest.)  Resmen annemler bizi yakalamıştı. Aman aman tövbeler tövbesi! Hızla yataktan çıktım. Terden sırılsıklam olmuş kıyafetlerimi çıkardım. Açık renk kotumun üzerine kalçalarıma kadar olan gri kazağımı giydim. Odamdan çıktım ve lavaboya girdim. Rutin işlerimi halledip tekrar odama girdim. Rimel , eyeliner ve parlatıcı ile yüzüme biraz renk verdim. Saçlarımı kendi haline bırakıp çantamı da alıp odadan çıktım. Mis gibi kahvaltı kokusu ile mutfağa doğru ilerledim. Annemin yanağına minnak (!) bir öpücük kondurup masaya oturdum. Babam ve Yağız'da gelince kahvaltıya başladık. O sırada telefonuma bildirim geldi. Ekrana baktığımda 'Gülüşüm♥'  yazısını gördüm. Yüzüme kocaman bir gülümseme yayılırken isminin üzerine bastım ve mesajını açtım.

Gülüşüm♥: Birileri çok özleniyor yanlız :)

Ben: Birileri şımarmış yanlız.

Hemen cevap yazdı.

Gülüşüm♥ : E senin gibi sevgilisi olunca insanın öyle oluyor ;)

Ben: Aşk mısın sen yaa!♥

Gülüşüm♥: Peki ya bal mısın sen ya?!♥

Ben: Bilmem öyle miyim?

Gülüşüm♥ : Öylesin♥ Hadi gel de gözüm gönlüm açılsın, burnum bayram etsin sevgilim.

Ben: Bekle geliyorum♥

Gülüşüm♥ : Gel bekliyorum.

Çayımı bitirdim ve sofradan kalktım.

"Hoşçakalın millet. Ben kaçar."

"Geri dönme." Babama  'ne diyon sen?' temalı bakışlarımı atarkene gülmeye hatta anırmaya başladı.

"Şaka zilli şaka!"

"Of baba yaa!" Hızla evden çıktım. Aynı anda yan dairenin kapısı da açıldı. Boyuna posuna gurban olduğum sefgülüm çıkmıştı. Yüce Rabbim neler yaratıyor be! Anan seni doğurmayıp bana mı lütuf etti? Ağzını yidiğimin kaynının jojuğu!

"Vay anasını ne mükkemmelim be!"

"Ha! Hih! Ben seslimi düşündüm."

"Evet aşkım." Yanına gittim ve ağzına vurdum. Evet ağzına vurdum.

"No aşkım! Nayn aşkım! Hayır aşkım!"

"Ne diyon kızım sen?"

"Aşağı inelim anlatıcam."

"Tamam." Önde o arkada ben aşağı indik. Hemen ara sokağa çekeledim.

"Bir sakin kızım noluyo?"

"Savaş rüyamda annemler bizi basıyodu."

"Of Gece bende bişey oldu sandım. Hem eninde sonunda öğrenmeyecekler mi?" Bunu söylerken kolunu omzuma atmış beni kendine çekmişti. Yolda öylece yürüyorduk.

"Aşkım."

"Hı?"

"Saat kaç?"

"Saat kaçmaz Gece." O an durdum ve iğrenirce yüzüne baktım.

"Iyyy. Kusucam Savaş!"

"Tamam tamam gel buraya." Gene aynı pozisyonu aldı. Ve kolundaki saate baktı.

"8.15"

"İyi iyi daha erken." Bu dediğime güldü ve yürümeye devam etti. Pis sırıtık!