LOSE YOUR MIND___TEEN WOLF

01. Into The Woods

Zimny wiatr wpadający przez otwarte okno samochodu rozwiewa moje włosy. Coraz to kolejne drzewa pojawiają się przed moimi oczami tylko po to, by po chwili znowu zniknąć, i tak w kółko. Słyszę śpiew ptaków, bzyczenie owadów, a gdzieś w oddali przemyka sarna.

Początkowo nie byłam zadowolona z przeprowadzki. W końcu była ona jednoznaczna z wywróceniem mojego życia do góry nogami i wiązała się ze zmianą szkoły, utratą kontaktu z przyjaciółmi, pozostawieniem pustego domu, w którym spędziłam całe moje dotychczasowe życie. Wszystkie przyjęcia urodzinowe, czas spędzony z rodziną... To tam stawiałam moje pierwsze kroki. A teraz musiałam to wszystko zostawić za sobą i ruszyć dalej, nie odwracając się za siebie. Już niejednokrotnie znajdowałam się w sytuacjach bez wyjścia, ale zawsze odnajdywałam jakieś rozwiązanie.

Ale nie teraz.

Zdania mojej mamy nie da się tak łatwo zmienić. To ona od zawsze była „złym gliną" w naszej rodzinie, a tata przyjmował rolę tego dobrego, pomocnego. Ale teraz go nie ma... I już nie wróci. Straciłyśmy głowę rodziny. To on nas tak naprawdę utrzymywał, pracując jako Detektyw Policji w Nowym Yorku. Mama miała tylko sklep z ubraniami, który może i przynosił zyski, ale tylko z niego byśmy się raczej nie utrzymały.

Nowy York był bardzo dużym miastem, w którym wysokie drapacze chmur zdawały się dosięgać nieba. Ulice były wiecznie zakorkowane, a Central Park wydawał się być jedynym miejscem, gdzie można odpocząć od tego całego zgiełku. Tutaj jest inaczej. Beacon Hills jest w porównaniu do NY wyjątkowo małe. Otacza je las, przez co gdziekolwiek bym się nie znalazła i tak będę blisko natury. To naprawdę duży plus tego miejsca, bo lubię od czasu do czasu uciec w jakieś ciche miejsce, gdzie nikt nie przeszkodzi mi w moich przemyśleniach. Samej lepiej jest mi się skupić, bo myśli innych osób nie zaprzątają mi głowy.

Dużym minusem Beacon Hills są dziwaczne wydarzenia, jakie miały tu miejsce w ostatnim czasie. Liczne morderstwa, zaginięcia, oszalałe zwierzęta... To miejsce jakby przyciągało nieszczęścia, a ja nie znosiłam patrzeć, jak inni cierpią.

Chwytam do ręki telefon i po raz kolejny czytam informacje dotyczące miasta. Liczy ono zaledwie trzydzieści tysięcy mieszkańców, a całe Hrabstwo Beacon prawie pięćset tysięcy. Znajduje się w strefie dolin i gór, a obrośnięte jest wysokimi puszczami. Na stronie jest jeszcze kilka informacji odnośnie historii miasta, ale nie to mnie interesuje.

-Mamo...

-Tak, Agnes?

Wyjątkowo wysoka kobieta o rudych, kręconych włosach, które sięgają jej do ramion oraz niebieskich oczach odwraca się do mnie, posyła dość sztucznie wyglądający uśmiech i ponownie skupia się na drodze przed sobą. Czasem zadziwia mnie to, jak bardzo poważna i zdyscyplinowana potrafi być, nawet w kontaktach z własną rodziną. Jedynie przy tacie pozwalała sobie na odrobinę luzu.

-Wiesz, że przez ostatnie półtorej roku liczba zaginionych osób wzrosła o sześćdziesiąt procent? Z liczbą zabójstw jest niewiele lepiej... I w dodatku te wszystkie wypadki...

-Wychowywałam się w tym mieście i nadal żyję. Moim zdaniem te wszystkie statystyki są przesadzone. Może i Beacon Hills nie należy do najbezpieczniejszych miejsc na świecie, ale Nowy York jest dużo bardziej niebezpieczny. Zwłaszcza dla takich młodych osób, jak ty...

-Nie twierdzę, że miasto jest przeklęte, czy coś w tym stylu. Po prostu mówię, że miewa gorszy okres...

Kobieta zerka w lusterko, przez co teraz patrzymy sobie prosto w oczy. W jej spojrzeniu jest coś, co sprawia, że w momencie dostaję ciarek. Wiem, że nie powinnam ciągnąć rozmowy, ale na tą chwilę jestem zbyt zmotywowana, by ją przerwać.