Sa Paghulog ng Langit (TFOT)

Kabanata 5

Thunder

THE corner of his lips tug into a boastful smirk. He casually toss his towel on his shoulder.

"Here. Take a photo it will last longer."

Hindi ako nakasagot sa kaniya agad. Sa sobrang pagkakatulala ko sa kanya hindi ko na namalayan na nakapagbihis na sya at nasa mismong harapan ko na.

Hindi agad naproseso ng utak ko ang sinabi niya.

"Wag mo na akong pagpantasyahan....buntis."

Maang na napatitig ako sa kanya. Wala sa sariling tinanggap ko ang camera na iniabot nya sakin. He turned his back and leisurely walk to the door.

"A-ah.."

Napakurap-kurap ako. He's gone, that fast? Lumipat ang mga mata ko sa kanyang malapad na likod ng pumunta sya sa palabas ng kwarto.

"Get yourself together. We'll talk after you eat."

But before he leaves, hindi nakaligtas sa mga mata ko ang isang bitin na ngiti na lumandas sa kanyang manipis at mamula-mulang labi.

Nag-init ang dalawang pisngi ko.

Oh may ghad. Did he just caught me staring, TWICE?

...

"Dig in."

Malamig na boses ni Thunder ang bumungad sakin, pagkadating ko sa bungad ng kusina. Maayos na nakalagay ang limang putahe sa mesa.

Bakit parang may pyesta?

"A-ah m-mauna ka na, mamaya na ko kapag natapos ka n-"

"Shut up. Just dig in, then we'll talk."

Napakaseryoso ng boses nya, kaya wala na akong nagawa kung hindi umupo sa harap nya at magsimulang kumain.

Di ko maiwasang kabahan dahil nakakatakot ang awra nya idagdag mo pa ang nangyari kanina. Nakakahiya.

Nakakapanibago din dahil matagal na at halos malimutan ko na kung kailan ako may nakasabay na kumain sa mismong hapag kainan. Somehow i felt a warm feeling on my chest.

I settled in front of him. Ng makita niyang nakaupo na ako ay agad na siyang nagsimulang kumain. I silently recite a simple prayer, then I started eating.

Tanging ang tunog ng kubyertos lamang ang maririnig sa kusina. Ang tahimik naman nya. Napanguso ako ng tumayo na sya at inilagay sa lababo ang pinagkainan nya.

"If you're done, just follow me." he casually wipe his lips with the table napkin.

Walang lingon likod na kinuha niya ang kanyang kinainan at dinala ito sa lababo.

Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Mabilis ko ding ininom ang tubig at ginaya ang ginawa nya.

Napatingin siya sakin ng matiim kaya, napaiwas ako ng tingin.

...

"A-ano bang paguusapan natin? Salamat nga pala sa pagtulong sakin-samin kagabi, kung hindi dahil sayo baka namatay na kami ng mga dinadala ko." napangiti ako ng matamis.