Enjoy reading!
...
Jaime
Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi. Halos Hindi na nga ako nakatulog. The memories of our conversation still haunts me. If he don't want me here, then aalis ako. Madali lang naman akong kausap. Hindi tulad ng Kulog na yon, ang Arte arte! Ang sungit-sungit pa! Dinaig pako!
My heart clenched.
Napabuntong hininga ako.
"Hindi ko talaga kayo mabibigyan ng buong pamilya babies, ang sungit kasi ng daddy nyo."
Hindi pa sumisikat ang haring araw. Pero gising na gising na ang diwa ko. I tried to move. Nangunot noo ako ng dahan dahang bumukas ang pinto.ng kwartong ginagamit.ko.
Si Thunder kaya yon?
Mariing ipinikit ko ang mga mata ko. Bago pa man tuluyang bumukas ng pintuan mabilis na Nagtalukbong ako ng kumot. I don't want to see him!
Maya-maya lang narinig ko ang pagsaraa ng pintuan. Napahinga ko ng maluwag. I need to go. Mabilis ang naging kilos ko. Dumiretso ako sa banyo at mabilis na inayos ang sarili ko. Ng masiguro Kong mukha na akong presentable, dahan-dahan along lumabas ng kwarto. Tiyak na nakaalis na si Thunder. Teka nga, bakit ba ako kinakabahan?
Parang may Hindi magandang mangyayari.
Huminga ako ng malalim at kalmadong naglakad papunta sa pintuan ng condo. I count one to the ng may biglang kumaluskos.
"Seno po sela?" Matinis ang Boses niya. Hindi rin ito pamilyar. Nanlalaki ang mga mata ko. I don't know but nakita ko na lang ang sarili ko na tumatakbo paalis ng unit na yon.
Habol ang hiningang napaupo ako. Malayo na pala ang narating ko.
"Long time no see, Ma'am Jaime."
"K-kayo.."
Binundol ng kaba ang puso ko. I shouldn't have leave!
"Mabuti naman at Hindi mo na kami pinahirapang hanapin ka, senyorita. Hinahanap ka ng iyong amang Senyor. Gusto ka raw nyang masilayan at ang iyong magiging anak. Tiyak akong labis na masisiyahan ang iyong pamilya sa muli mong pagbabalik, Senyorita hahaha"
Mahirap paniwalaan ang sinabi nila. I stood frozen. Ramdam ko ang pagtakas ng dugo sa mukha ko. I fight the urge not to scream when some other men emerge from a secluded road.
"Tingnan mo nga naman oh, grasya na mismo ang lumalapit satin hahahaha"
Gusto kong magsisigaw, humingi ng tulong. Gustong gusto kong tumakbo sa takot at pangamba na nagsisimulang gumapang sa kalamnan ko, but i can't. Hindi ko kaya kahit pilitin kong ibuka ang labi ko, hindi ko kayang ihakbang ang mga tuhod ko. Pakiramdam ko, namamanhid ako.
"Ma-maawa kayo.."
Thinking of what my father can do to us again, makes me tremble in fear.
"Damputin niyo yan, siguraduhin niyong walang makakakita!" humakbang sila papalapit sakin. Anim lahat sila at naglalakihan ang katawan.
"H-huwag kayong lalapit! S-sisigaw ako?!" dinuro ko dila, trying my best not to break down, but i can't.
Wala akong laban! Luminga linga ako sa paligid. Ang tanga ko, bakit sa lahat ng lugar sa malayo sa mga tao pa ko nagpunta?!
"Damputin niyo yan, bago pa may makakita bilis!"
Muli akong tumakbo. Hindi nila ako dapat maabutan! Hinding hindi na ko babalik sa impyernong bahay na yon. Ayoko.
"WAGGG!!! TULONG! TULONG!!!"
Two big hands, scooped me up from the ground. Mahigpit na kamay ang tumakip sa bibig ko. My voice came out as gasps.
BINABASA MO ANG
Sa Paghulog ng Langit (TFOT)
Romance"Falling inlove with a person who does not know how to show their feelings is as good as nothing. Because sometimes even action cannot speak louder than pain. " ... Lumaki si Jaime sa mala-panaginip na realidad. Sa ganitong kadahilanan umaasa lamang...
