War of Hormones✔

CHAPTER 9

"Younnah?"

"Po? Ahh..."

Nag iisip siya ng dapat ikatwiran sa kanya, alam niyang magagalit ito pag may kasama siyang  di niya kilala.

"Kase..., ganito kase yun pa. Nasira po kase yung motor ni Jin, kaya po si Suga nalang po yung pinahatid niya s-sakin."

"Suga? Yung kanina?"

"Kaibigan po siya ni J-Jin"

"Talaga?"

"Opo !!sobrang bait nga nun, at parang anghel yun sa school sa sobrang tahimik" nanginginig na ngiti niya.

Tumingin ito ng matulin sa kanya habang binabasa pa niya kung nagsasabi  ba ito ng totoo.

"Pumasok ka na sa loob" talikod nito agad sa kanya at pumasok sa loob.

"S-Sige pa"

Nasa kwarto ito habang nakatutok sa phone niya. Hinihintay na baka tawagan siya or magtext si Jin. Namimiss na niya ang boses nito lalo na yung tawa niya.

"Kamusta na kaya sya? Sana hindi siya masyadong pinapahirapan ng dad niya."

JIN'S POV

"Sir ito na po yung mga bulaklak..."

"Kamsahamnida"

"Sigurado po bang ok lang kayo Sir?"

I sighed. "Ok lang ako, iwan niyo muna ako. I'll just call you" 

"Sge po Mr. Kim" sagot niya at umalis.

Nandito ako ngayon sa isang private cemetery, at wala sa bahay namin. Honestly, nagsinungaling ako sa kanilang lahat, lalo na kay Younnah. Hindi ako umuwi sa amin at mas lalong di alam ng parents ko na umuwi ako. Gusto kong mapag isa sa mga panahong to.

Siguro nagtataka kayo kung bakit sa dami-dami ng lugar na pupuntahan ko,dito pa sa sementeryo.

Ngayon kase ang death anniversary ni Hyun Min.

She was my first love.

Childhood friend ko siya and we know each other kase both our parents are business partners. Napakabai­t niya sakin at iba siya sa mga babaeng nakilala ko dahil napakasimple lang niya kahit mayaman sila. Who would not love her? I fell for her and confess my feelings. Sinagot niya ako at naging kami.

That was the happiest moments in my life

At sinabi ko sa sarili ko na siya lang ang mamahalin ko for life but suddenly everything has change.

Since my parents decided na dito ako sa Pilipinas mag aaral at titira ako kina lolo, ayaw niyang umalis ako at mas lalong ako rin, but di ko kayang makipagaway sa kanila, kaya sinakripisyo ko ang relasyon namin, sinunod ko ang parents ko. Mula noon, parang naputol bigla yung communication naming dalawa. After a year nabalitaan ko nalang na patay na sya. They said, she already had a stage one cancer when I left in Korea.

Masakit? sobra. Kase wala man lang ako dun ng lumalaban pa siya sa sakit niya. Wala ako dun para patawanin siya or even comfort her. Wala ako dun sa time na pinaka kailangan niya ako.

Masakit kase di ko man lang nasabi na mahal na mahal ko siya pero mas masakit dahil nilihim to lahat ng parents ko, alam pala nila lahat.

Lahat.