IMPOSSİBLE LOVE | JJK

3

"Önüne baksana, görmüyor musun ben geçiyorum?!"

"Telefona bakmak yerine önüne baksan görürdün beni gerizekalı!"

Önümde boyu benden uzun olduğu için başımı kaldırarak baktığım ve nerdeyse gözlerinden alev çıkacakmış gibi bana bakan çocuğa bende aynı bakışları yolluyordum.

Ayrıca bir saniye,o bana "gerizekalı" mı demişti?

"Sen bana gerizekalı mı dedin az önce?"

"Evet,söylerken izin almam mı gerekiyor? Gerçeği söylüyorum."

Sabır ediyordum,yoksa bu karşımdaki tanımadığım çocuğa ağız burun dalacaktım. Kız olmam bir şeyi değiştirmez, çok güzel kavga ederdim.

Derin bir nefes alarak hiç bir şey demeden yanından geçiyordum ki, kendi kendine arkamdan söylenmelerini duydum.

"Cidden gerizekalı."

Bir hışımla ona doğru döndüm. Bana ne var dercesine bakıyordu.

"Sen cidden... Dayak mı istiyorsun?"

"Ne? Kimden? S-senden mi?" diyerek gülmeye başladı.

Hadi ama! Ciddiyim ben burada salak! Senin gülmene ayıracak vaktim yok.

Ama doğruyu söylemeliyim güzel gülüyordu.

Sonunda gülmeyi kestiğinde bende sonunda göz devirmeyi bırakmıştım. Güldüğünden beri gözlerim rahat durmuyordu.

Bir kaç adım yürüyerek önünde durdum. Boyunun uzun olması beni sinir ederken başımı kaldırmak zorunda kalmıştım.

"Seninle, özellikle tanışmadığım biriyle kavga etmek istemiyorum."

Anlayışla kafasını salladı.

"Ben de istem-"

"O yüzden özür dile de uzamasın bu iş."

Sözünü kesmemle ve cümlemi algılamasıyla yüzünü mimiksiz bırakarak bana baktı.

"Neden ben dileyecekmişim?"

Neden mi? Senin gibi huysuz, öküz ve güzel gülen bir erkek özür dilemeli çünkü...

"Bana çarpan sensin çünkü."

Alayla ellerini cebine koyarak başını başımla aynı hizaya getirdi. Eğilmesi sinirimi bozarken yüz ifadesi ağzını burnunu dağıtma isteği oluşturuyordu bende.

"Telefona bakmak yerine önüne bakmalıydın. Suçlu ben değilim sensin. Yani sen özür diliyorsun."

Hah, kendini ne sanıyordu bu cidden?

"Ben mi?"

Boyunu düzelterek kafa salladı.

"Eh dileyeceğim o halde."

Gözünü kapatıp yan bir sırıtışla özürümü beklemeye başladı. Bunu fırsat bilerek dirseğimi karnına geçirdim. Ahlayarak iki büklüm olduğunda çoktan arkamı dönüp yürümeye başlamıştım bile.

"O özürü ben dilemeyeceğim."

Kapıdan çıkmadan önce söylediğim şeyle başını kaldırıp bana baktı. Fazla umursamayarak okuldan çıktım.

Ben dilemeyecektim. Kendisi dileyecekti.

İster kendi isteğiyle, ister zorla...