IMPOSSİBLE LOVE | JJK

5

"Tamam yeter bu kadar!"

Nefes nefese bitkin düşen bedenimi yere attım. Bugün fazladan 3 saat daha çalıştırmıştı bizi. Önümüzdeki yarışma için olduğundan daha fazla çalışıyorduk. Ama değişen bir şey yoktu ben hala derslerden sonra okulda kalıp çalışmak zorundaydım.

Dansı sevdiğim için bir şey demiyordum ama bu böyle devam ettikçe bitkin düşüyordum.

"Şimdi size bir kaç söyleyeceğim. Hepiniz beni dinleyin!"

Hepimiz yattığımız yerden doğrularak hocamız Hoseok'u dinlemeye başladık. Yaklaşık olarak yirmi kişiydik bu yüzden rahat bir şekilde hareket ediyorduk. Öyle ki yerde panda gibi yuvarlandığımız zamanlar oluyordu.

"Biliyorsunuz ki yaklaşık bir ay sonra yarışmaya katılacaksınız. Bu yüzden olduğundan daha fazla çalışıyoruz. Artık iyi olduğunuzu düşünüyorum. Bu yüzden saatleri biraz daha düşüreceğim."

Hepimiz derin bir nefes almıştık. Artık biraz da olsa dinlenebilecektim.

"Gelelim asıl konuya. Yarışmada, okulumuzdan öğrencilerimiz de şarkı söyleyecek. Yani yaklaşık yirmi öğrencimiz de geleceğin sanatçısı olarak şarkı söyleyecek."

"İyi de biz bu konuda ne yapabiliriz?"

Dayanamayıp sorduğumda tüm herkes bana bakmıştı. Ne! Sıkılmıştım bu konudan.

"Sizi ilgilendiren konu ise beraber çalışacak olmanız."

Hepimiz anlamaz gözlerle baktığımızda devam etmişti.

"Hepinizin bir partneri olacak ve onunla çalışacaksınız. Partneriniz şarkı söylerken siz ona uyumlu olarak dans edeceksiniz. Böylece ortaya mükemmel bir uyum çıkacak!"

Kulağa mantıklı geliyordu. Böylece tüm hünerlerimi sergileyerek birinci olabilirdim. Şarkılara uygun olarak dans etmeyi çok güzel yapardım. Öyle ki çok kolay bir şekilde koreografi hazırlıyordum.

"Yarışma sonucu bir grup birinci olacak. Farklı okullardan da bu yarışmaya katılacakları için çok çalışmanız gerek. Eğer birinci olmak istiyorsanız, fazla emek göstermelisiniz."

Heyecanlanmıştım. Her ne kadar lisedeki yarışmalarda birinci olsam da ister istemez heyecan yapmıştım. Üstelik partnerimin kim olacağını da merak ediyordum.

"Ne zaman tanışacağız partnerimiz ile?"

Arkadan bir ses sorduğunda hepimiz merakla Hoseok'a bakmaya başlamıştık.

"Kalkın, gidip tanışalım."

Ne! Tanrım... Üstümüz terliydi ve kıyafetler üstümüze yapışmıştı.

Diğerleri kalkınca omuzlarımı düşürerek bende kalkmıştım.

"Ah bir şey daha, partnerinizi siz seçemiyorsunuz. Karşınızdakiler sizi seçecek."

Bu pek umrumda değildi. Sadece yarışmaya girerek birinci çıkmayı hedefliyordum.

Üstümüze hırkalarımızı da giydikten sonra pratik odasından çıkarak yukarı çıkmaya başlamıştık. Bizim olduğumuz katta sadece dansçılar vardı. Üst katta ise gelecekte şarkıcı olmayı hedefleyen öğrenciler vardı.

Sürekli ses kontrolü yaptıkları için seslerini duyuyorduk. Cidden sesleri mükemmeldi. İçlerinden bir tanesinin sesine hayrandım. Öyle ki hepsinden ayırt ediyordum. Dinlediğim zaman ise yüzümde gülümseme oluşuyordu. Rahatlamış gibi hissediyordum.

Yukarı çıkmıştık ve ben etrafa bakarak yürüyordum. Bir odanın kapısına geldiğimizde içeride şarkı söylediklerini anlamıştım. Kapının yanındaki yazıyı gördüğümde anlamıştım. Ses kontrolü yapıyorlardı.

Diğerlerini beklerken içeriden duyduğum ses ile gözlerimi istemsiz kapatmıştım. Huzurlu sesi tüm iliklerime kadar hissederken yüzümde bir gülümseme oluşmuştu. Kimin olduğunu bilmediğim bu sese cidden aşık gibi hissediyordum.

Nihayet herkes geldiğinde hocamız öne geçerek kapıyı tıkladı. Cevap almadan kapıyı açtığında göz devirmiştim. İnsan bir cevap beklerdi yahu!

İçeriye girdiğimizde etrafı süzmeye başlamıştım. Her ne kadar bunaltıcı bir oda olsa da, kenardaki puflar, içeride bulunan mikrofon ve bazı eşyalar ile tam bir ses kontrol odası olduğu belli oluyordu.

Gözlerimi bizi süzenlere çevirdiğimde erkek görmeyi beklemiyordum. Yani tamam, bekliyordum da... Bunlar erkek değildi.

Tanrı aşkına ne kadar yakışıklı ve cool bir havaları vardı!

Onları süzmekten vazgeçip gözlerimi biraz daha odada gezdirdiğimde mikrofon başındaki çocuğun bana gözlerini kısarak baktığını görmüştüm.

Onun gibi bende gözlerimi kıstığımda, bana çarpan ve özür dilememi bekleyen çocuk olduğunu görmüştüm.

Bir dakika ne!