IMPOSSİBLE LOVE | JJK

15

"Olmuyor Aleyna, sen iyi olduğuna emin misin?"

Nerdeyse yarım saattir çalışıyorduk. Daha doğrusu çalışamıyorduk. Aklım sürekli hocamın söylediklerine gidiyordu ve konsantre olamıyordum.

Neden Jungkook ile takılmama karışıyordu ki? Gayet, arkadaş canlısı bir yapısı vardı ve ben seviyordum.

"İ-iyiyim."

Kafa sallayıp konuştuğumda yanıma gelerek elimi tutmuş, puflara doğru yürütmüştü.

"Sende bir şey var. Aşağı inmeden böyle değildin. Aşağıda birini mi gördün? Biri bir şey mi dedi? Ben mi bir şey yaptım? Ne yaptım? Bak eğer ben seni kırdıysam özür dilerim. Bilerek kırmam, yani seni kırmam. Yani neden kırayım ki, hem sebebi yok? Yani-"

"Yeter, sakin ol!"

Derin bir nefes alarak konuştuğumda büzdüğü dudaklarıyla bana bakmaya başlamıştı.

Çok tatlı durduğunu söylesem ne yapardı acaba?

"Sen bir şey yapmadın, sadece aşağıda hocamı gördüm ve sinirlendim işte o kadar."

Dudaklarını düzeltip gözlerini kısarak bana baktığında kaşlarımı çatarak ona bakmaya başladım.

"Ne dedi gene o şerefsiz?"

Tam anlatacakken dediği şeyle duraksamıştım. Hocama küfür  etmişti.

Ağzına yavaşça vurduğumda gözlerini kapatmış elini dudaklarına götürmüştü.

"Hocama küfür etmesene ya!"

Gözlerini açıp hayretle bana baktı. Elini indirerek konuşmaya başladı.

"Yalan mı? Seni üzüp, kıran bir insan şerefsiz oluyor işte. Aslında daha başka lakaplar da bulabilirim. Mesela gö-"

Hızla elimi ağzına koyarak susmasını sağladım. Yoksa bildiği tüm kötü lakapları burada sayacaktı!

Tamam, her birine uysada, ben hocam gibi kaba biri olamıyordum. Her ne kadar sevmesem de benim üstümde emeği vardı ve ben bunu gözardı edemezdim.

"Lütfen, sus."

Bir kaç saniye gözlerime baktıktan sonra gözlerini şaşı yaparak ağzını kapattığım elime baktı.

Gözleri kısılıp, elimin altında iki yana kıvrılan dudaklarını hissedince hızla elimi çektim.

Aslında kötü bir şey yapmamıştım, neden bir anda öyle bir tepki vermiştim ki?

Gerçi onunla tanıştığım zamandan beri ani tepkilerim artmıştı.

"Hadi, ne dedi öğretmenin anlat bakalım."

Gözüme bakıp söylediği sözle göz devirdim. Bir de dalga geçiyordu.

"Bir şey demedi, sadece..."

Duraksadım. Anlatmalı mıydım?

Çok kıymetli öğretmenim, senden uzak durmamı ve sana güvenmememi söyledi.

Kulağa komik geliyordu ama ona söylersem ne tepki vereceğini kestiremiyordum.

"Sadece?"

"Sadece, bu aralar çalışmalarımı aksattığımı söyledi, bu kadar."

Cümlemin bitmesiyle tek kaşı havaya kalkmıştı. İnanmamış gibi gözüküyordu.

"Emin misin sen?"