After All This Time

It's Up To Him.

After 2 years

Patrice's POV

"Ma'am, Ms. Angie sent me the contract for Ms. Chi. I will print it out and bring it to you as soon as possible ma'am."

"Okay, thanks Sherly. Where's the financial statement for the month of April?"

"I just finished it a while ago ma'am I'll bring it with the printed contract."

Ngumiti ako kay Sherly.

"Okay, thank you. And please tell Mr. Lao that I accept his invitation for the meeting on Friday."

"I'll call his secretary ma'am. Is there anything else you need me to do?"

"That would be all for now. Thanks."

"Thank you ma'am."

Lumabas na si Sherly ng opisina ko. Patapos ko ng ireview ang ilang mga papeles na nakalagay sa lamesa ko.

Nung matapos ko na lahat, sumandal ako sa upuan.

It's been two long years. April 2018 nung iwan ko ang Pilipinas....

nung iniwan ko si Ricci.

At ngayon, masasabi kong tama ang naging desisyon ko. I heard from mommy that he became the captain ball of the Green Archers. Siyang ang pumalit kay Kuya Prince nung grumaduate si kuya nung season 81, same year nung umalis ako. Kasabay nito, siya rin ang finals MVP last season 82. Dumami rin daw lalo supporters niya pati na rin ang endorsements niya.

Two years lang akong nawala pero ang dami ng nangyari. Madalang ko ng nakakausap sila kuya Prince. Ngayon kasi, si kuya Prince naglalaro na sa PBA. Si kuya Rasheed naman may sarili ng restaurant. Wala na rin akong naging balita kela Brent.

Sa dalawang taon, naging stable na ang branch ng business namin dito. May satellite office na kami. Konti na lang, magkakaron na rin kami ng sariling factory.

Napangiti ako ng maalala ko si Ricci. Alam ko, this would be his last playing year sa UAAP. Grabe 5th year na niya agad. Ano na kayang itsura niya ngayon? Hindi na kasi ako engaged sa social media simula nung umalis ako ng Pilipinas. Lahat ng accounts ko, dineactivate ko. Pictures lang namin sa phone at laptop ang meron ako.

Biglang bumukas ang pinto. Napangiti ako mg malaki pagkakita ko kung sino ang pumasok.

"Mommy!!!"

Tumayo ako sa pagkakaupo ko at lumuhod. I opened my arms widely. Dahan-dahang naglakad ang anak ko papunta sakin at niyakap ako. Kasunod niya si Bryan sa likod niya. My baby is already 1 year and 5 months old. Sa November 22, two years old na siya.

"Next month siguro, patakbo takbo na yang anak mo, Pat. Ang lakas ng mga buto sa legs, manang-mana sa tatay niya."

Natawa ako. Wala kasing nagturo sa kanyang maglakad. As in nagulat na lang kami nung mga 11 months siya. Nakaupo kami nun nila Angelica sa living room nung tinutuluyan naming condo unit dito tapos si baby, nakaupo sa play pen niya. Bigla na lang akong tinawag ni Bryan nung makita niya na mag-isang tumayo sa pagkakaupo tong batang to at naglakad paikot-ikot sa play pen niya ng hindi man lang humahawak.