SAAT

4.Bölüm (DA:1/2)

"Demek takımın yeni üyesi sensin,"

Sesindeki heyecanı hareketlerine de yansıyordu, hızlı adımlar ile yanımıza geldi ve önümüzde durdu. Elimdeki kupayı uzanarak koltukların arasında duran sehpaya koydum ve oturuşumu düzeltmeye çalıştım.

"Merhaba,"

Çekinmeden Emir ile aramıza oturdu, bana doğru uzanıp sarıldığında beklenmedik samimiyetine karşılık şaşırsamda pek belli etmeden karşılık verdim.

"Gelmeni o kadar çok istiyordum ki anlatamam, ben Ada."

Ellerini sarmaladığı bedenimden çektiğinde sözlerinin doğruluğunu kanıtlayan heyecanına karşılık gülümsedim. Kendi açımdan buraya gelmek beni ne kadar kötü etkilesede bazı kişiler için iyi bir şeye sebep olup mutluluk verebilmek güzel hissettirmişti.

"Dilay."

Yüzüne gelen sarı tutamlarını geriye atarak kahverengi gözlerini üzerimde gezdirdi, güzel bir kızdı ve bana nazaran daha deli dolu bir kişiliğe sahip olduğunu hissedebiliyordum.

"İstersen evi gezdirebilirim, sana anlatacak o kadar çok şey varki hem birbirimizede alışmış oluruz."

Kulağıma doğru eğilerek Emir'in duyamayacağı bir şekilde fısıldadı.

"İnan bana şu iki kalasla uğraşmak çok zor oluyor, bilirsin kız kıza muhabbetler..."

Söyledikleri ile gülümsedim. Belki benden daha önce buraya gelmişti ve bir hemcinsini görmek onu bu kadar mutlu ettiyse bu bekleme sürecinin ne kadar uzun olduğunu tahmin edebiliyordum. Cevap vereceğim zaman Emir araya girdi ve sözümü kesti.

"Daha yeni antremanı bitirdik şuanlık dinlense daha iyi olacak."

"Yok sorun değil kendimi biraz daha iyi hissediyorum."

Bacaklarımı kendime çekerek doğrulmaya çalıştığımda bileğimde hissettiğim ani acı ile yüzümü buruşturdum ve dudaklarımdan çıkan inlememe mani olamadım. İkisininde gözleri üzerimde dolandığında Ada Emir'e dönerek kızgın bir şekilde konuştu.

"İlk günden bu kadar zorlamanın gereği var mıydı? Kız daha buraya yeni geldi."

"Bir şeyim yok Ada gayet iyiyim, sadece bileğimi fazla zorladım sanırım."

Emir bakışlarını kısa bir süreliğine üzerimde gezdirdi ve tekrar Ada'ya döndü.

"İlk günden rahata alışırsa inan bunun sonunda hiç bir şey öğrenemez, hem sizin gördüğünüz derslerle aynı zorluktaydı."

Bakışları gözlerimi bulduğunda yutkunmak istedim ama yapamadım.

"Öğrenip öğrenmemesi beni ilgilendirmez ama ileriki durumlarda başıma kalmasını istemiyorum."

Sözlerindeki tezatlık ile kaşlarımı kaldırarak hayret içinde yüzüne baktım. Dinlenmem için Ada ile dolaşmamıza izin vermemişti ve şimdide ilgilenmediğini söylüyordu normalde bu duruma güler geçerdim ama son sözleri karşısında susup kalmak bana göre değildi. Açıkcası bu güne kadar kimseye yük olmamaya çalışmıştım ve bundan sonrada yük olmadan devam etmek istiyordum.

"Sana daha doğrusu size yük olmayacağıma emin olabilirsiniz. Halen daha alışmaya çalışıyorum ve birdenbire böyle bir şeyin içine düşmek... Her neyse."