I'm His Martyr Wife (De Silva Series #2) Under Editing

Chapter 29

PABALIK balik ako sa silid na kinalalagyan ko malalim akong napabuntong hininga.

Sumasakit na rin ang ulo ko sa pag iisip kung paano ako makaka-wala o' makakatakas dito.

Kailangan kolung maka-alis paniguradong hinahanap na ako ni daddy at lalo na ang anak ko.

Bigla kung naalala ang mukha ni Summer.

Oh god!

Summer need's me.

Napatingin ako sa pinto ng may pumihit doon dali-dali akong nahiga at nag kunwaring tulog.

TANGHALI na ng maisipan kung umakyat sa kwartong kinalalagyan ni Stephanie bitbit ang tray na may lamang slice bread at juice ay mainga't kung tinahak ang hagdan ng huminto ako sa labas ng silid nito ay malalim akong napa buntong hininga sana kainin nya na ang hinanda kong pag kain paano ba naman kasi ilang pag kain na ang nasasayang magmula ng dalhin ko siya dito ay puro's tubig lang ang iniinom nito.

Di'ba ito nagugutom?

Muli napa buntong hininga uli't ako at pinihit ang pinto dahan dahan akong nag lakad papasok sa loob.

Ganon na lang ang pag guhit ng maliit na ngiti sa labi ko ng makita ko itong tulog tinungo ko muna ang maliit na lamesita dito sa silid at binaba ang isang tray na may lamang pagkain nalingat ng mata ko ang isang tray ng pag kain na hindi kinain nito bahagya akong napa buntong hininga at tumayo tinungo ko si Stephanie na mahimbing na natutulog.

Napagak akong napangiti at na-upo sa kama.

Hindi rin napasama ang pagkidnap ko dito i want to be with her no matter what happens in the next day.

Pinakatitigan ko ang buong mukha nito mula sa mata nito na nangangalumata bahagya akong nalungkot ng makita ko 'yon alam kong nahihirapan s'ya na kasama ako sa isang bubung pero anong magagawa ko 'eh sa gusto ko s'yang makasama kahit na nasasaktan ako sa pakikitungo n'yasa akin.

Sa mga panahong sinasaktan ko siya ganito pala ang nararamdaman niya.
Ngayon ko lang napagtanto iyon dahil nararamdaman ko iyon ngayon.

Ang sakit pala!

Fuck!

Bakit ko nagawang saktan ang babaeng tinitibok ng puso ko mula noon hanggang ngayon!

Ang tanga ko!

Sa mga panahong nasasaktan siya di'ko alam kung bakit 'din ako nasasaktan sa totoo lang double ang sakit 'nun sa akin ng panahong nakita ko s'yang umiyak ng araw na nawala ang anak namin.

Doon ko napagtanto na mahal ko s'ya noon pa.

Dati pinaglaban niya ako ngayon ako naman ang lalaban para sa aming dalawa ngayon pa't napatunayan ko na hindi niya anak si Summer.

Hinawi ko ang buhok nitong nagkalat sa mukha niya.
“Babawi ako sa'yo.....” Wala sa sariling saad ko.

Hinaplos ko ang mukha nito.
“Promise.....”

PWEDE bang ibalik ang panahon na nasayang?

Hindi na di'ba?

Pasimple kung binatukan ang ulo ko.

Tanga!

Malamang hindi na.

Pero bakit ang lakas ng kabog ng dibdib ko paikot-ikot ako sa higaan paano ba naman kasi matapos ng sagutan namin kanina ni Renz dahil gusto ko ng umuwi ay ito siya ngayon't nakahiga sa tabi ko.

Ano ba naman kasi ang naisip ko at pinayagan ko itong makatulog isa hinihigaan ko!

Napatingin ako sa night stand nakita ko ang orasan na maliit doon pasado alas dos ng madaling araw na.