I'm His Martyr Wife (De Silva Series #2) Under Editing

Chapter 32

I WENT to downstair dahan dahan akong naglalakad mahirap na baka kasi mamaya madulas ako at malaglag sa hagdan.

Ayokong may masamang mangyari sa anak ko.

Wala sa pa ako sa baba ng may marinig akong nag uusap nangunot ang noo ko sa pamilyar na boses nito.

"He's leaving without telling to my daughter." Galit na saad ng daddy ko sa kausap nito.

Biglang kumabog ang dibdib ko sinong umalis dahan dahan akong naglakad para makababa ng makababa ako ay naabutan kong nag uusap sila Dad at si kuya Chard.

What is he doing here?!

"W-who's leaving kuya?" I said. Shaky tone.

He glance at me without expression in his face.
"Renz, he's leaving in the country." He said in a deep voice.

I don't know but i want to cry and i felt a pang in my chest.

I took a deep breath para maibsan ang sakit doon at hindi ko pinahalatang nasasaktan ako.
I smiled bitterly.
"O-oh he's leaving." Naramdaman ko ang panginginig ng tuhod ko.

Brace yourself!

Sinalubong ko ang mukha ni kuya na matiim na nakatingin sa akin pababa sa tiyan ko.
"You're pregnant?" He asked me.

I nod.
"Yes it's two month's." I said weakly.

I can't stand here i feel my tears going to fell from my eye's.

Kaya bago pa ako lumuha dito dahil sa sakit na nararamdaman ko napagpasyahan ko ng mag-paalam.
"S-s'ya nga pala, i have something to do. Maiwan ko muna kayo," Hindi ko na hinantay na sumagot ito maging si Daddy tumalikod na ako at nag lakad papalayo nanginginig ang tuhod kung umupo sa gazebo.

Tear's started fell from my eye's.

What happened to his promise of being with us what happend to stay with me.

Pinunasan ko ito at hinihimas ang dibdib kung nasasaktan.
"Why are you fucking crying, Stephanie!" Kausap ko sa sarili ko.

Pero pumatak na naman ang luha doon na naging sunod-sunod.

Why i'm crying!

"H-hindi ko sinabing umalis ka, humingi lang ako ng space, bakit mo ko iniwan!" Mahinang usal ko habang sunod sunod ang luhang tumulo sa mata ko.

Fuck! I love him and i want to be with him forever!

Ngayon nasabi ko na na mahal ko pa rin siya hanggang ngayon hindi naman kasi nawala iyon kahit anong galit ko sa kanya kahit na anong pag titimpi ko na halikan siya at yakapin kusang katawan ko ang tumatanggap sa kanya.

Sana sinabi ko sa kanya ng mas maaga sana nandito sya habang sabay kaming inaalagaan ang papalabas na anak namin.

“Tell him the truth.” Matigas na tinig ang nagpatigil sa akin sa pag-luha.

Dahan-dahan kung pinihit ang ulo ko nakatayo sa hindi kalayuan si kuya Chard nakapamulsa ito habang matiim ang tingin sa akin.

I gulped.

“There's nothing to hide from him. I know my brother love's you, Kung lagi mong itutulak palayo ang kapatid ko pareho lang kayong masasaktan. I don't wanna see my brother Renz broken.” Walang reaction ang mukha nito.

He's right.

Walang patutunguhan ang pagpapalayo ko lagi kay Renz kailangan naming harapin ito.