I'm His Martyr Wife (De Silva Series #2) Under Editing

Chapter 21

BUMILIS ang pintig ng puso ko paano niya nalaman na nandito ako at bakit siya nandito hindi dapat ako mag pa apekto ilang taon na ang nag daan Stephanie kaya kahit nanlalamig ang aking mga kamay at kinakabahan tumingin ako ng diretso sa mga mata nito na dati hindi ko magawa nailing na lang ako.

“What are you doing here?” I said in a low but deep tone.

Nakita ko ang pag buntong hininga nito. “I'm here to chase you.” He said in a cool voice.

Bigla na lang nandilim ang paningin ko at ngumisi ako dito na kina-nuot ng noo nito. 
“Chase me?” How can you be so cool. I want to asked him. I shook my head.
“No! This is my house. And your not welcome here!” I said to him in a angrily tone.

Sa ilang taon ang nag daan na namuhay akong mag isa kinaya ko kahit na hindi ako sanay mag banat ng buto para sa sarili ko kinaya ko kasi masaya ako na may isa akong anak kahit na minsan naaalala ko si Dad at siya pero nang tumira akong mag isa napag tanto ko na ang gaga ko dahil nabulag ako sa pag mamahal sa kanya na hindi ko inisip ang sarili ko.

Napapitlag ako ng yakapin ako nito ni hindi ko nalaman na nakalapit na ito sa akin. “L-let’s go,home.” He whispered in my ear's.

Para akong napaso ng dumikit ang katawan nito sa akin. “L-let go off me!”

Ang sakit na dinanas ko sa kamay nito ayoko ng maranasan tama nga sila pag-umibig ka nagiging bulag ka kung sobra ang pag mamahal mo at ayoko ng mangyari sa akin iyon na maging bulag na naman ako sa pag mamahal kasi ayoko ng masaktan sa limang taon ko sa california wala akong nakarelasyon maliban sa anak ko ayoko ng commitment.

“I-im late?” Tanong nito sa akin dumaan ang emosyon sa mga mata nito na hindi ko nakita noon.

Bakit ganito nasasaktan ako
Binaling ko ang tingin ko sa main door at tinuro iyon “Leave! And don't you ever come back.” I don't wanna see your face again.

Hindi ito natinag bagkus humarap pa sa akin.
“I have the right.” Ngayon matalim na ang mga mata nito.

Nang-uuyam akong ngumiti dito “I signed an annoulment paper. Kaya wala ka ng karapatan mag pakita at guluhin muli ako!”

Pumihit ito patalikod at may kinuha sa bag niyang bitbit doon ko lang napansin na bitbit nito ang bagahe niya ang kapal talaga ng mukha balak pa a'tang tumira dito.
“This, read this paper.” Abot nito sa akin walang buhay ko itong tinanggap. 

Ganon na lang ang panlalaki ng mata ko pumirma na ako ng pero bakit ganito kasal pa rin kami bakit niya ginagawa sa akin ito bakit niya ako pinapahirapan ng ganito di'ba ito naman ang gusto niya ang mawalang bisa ang kasal namin bakit di niya pa ito pinirmahan.

Bigla akong nakaramdam ng galit at nilukot ko ang papel na hawak ko.

“Kahit punitin mo pa yan, xerox lang yan. at nakatago ang original.” Sabi pa nito kaya’t kumibot ang sintido ko at wala sa sariling sinampal ko sa mukha nito ang papel na lukot kasabay ng pag patak ng mga luha ko.

“B-bakit, mo ko pinapahirapan ng ganito. Di pa ba sapat ang hirap na dinanas ko sa mga kamay mo!” Bulyaw ko dito naninikip ang dibdib ko bakit di na lang niya ako lubayan kelan unti unting nag hihilom ang sugat na iniwan niya sa puso ko darating na naman siya at sisirain na naman ito.

Nakita ko ang panlalaki ng mata nitong bumaling sa akin pinag hahampas ko ang dibdib nito.

“B-bakit! Bakit ito naman ang gusto mo di’ba, kaya binigay ko sayo. pakiusap lang huwag mo na kung guluhin!” Tears slid down from her eyes.