first snow ❅ yoonmin ✓

49

"Hastane kıyafeti çok yakıştı." dedi Yoongi kıkırdayarak. Heyecandan ve soğuktan tir tir titriyordum.

"Gülmesene!"

Yatağa yatmama yardımcı oldu, ardından da üzerimi örttü. Büyük gün sonunda gelmişti ve o kadar heyecanlıydım ki soğuk soğuk terliyordum. Titreyen ellerimi birbirine kenetledim ve titremelerini önledim.

"Jiminie," dedi alnımdan öperken. "Biraz rahatla güzelim, söz veriyorum her şey iyi gidecek. Beni görebileceksin bir tanem."

Kafamı salladım ve titreyerek yorgana sarıldım. Beni kollarının arasına aldı.

"Bu lanet hastane neden bu kadar soğuk?" diye mırıldandı huzursuz bir sesle. "Üşüyorsun."

"Ben heyecanlı olduğum için titriyorum Yoongi. Soğuk değil, gerçekten." diyerek yalan söyledim.

"Pekâlâ o zaman seni rahatlatalım." dedi ve dudaklarıma minik öpücükler kondurdu. Öpücükleri gitgide derinleşiyordu ve zihnim ona odaklanmaktan heyecanı unutmuş gibiydi. Alt dudağını hafifçe ısırdım. Zevkle inledi ve dudaklarımızı ayırdı.

"Çok yakında bana görerek dokunacaksın, aslında heyecanlansan iyi olur." dedi tehlikeli bir sesle. Yutkundum.

Tam o sırada kapı açıldı.

"Jimin, biz geldik." dedi Jungkook heyecanlı bir sesle. "Ne zaman ameliyata alınacak?"

"Bir saat sonra." diye açıkladı Yoongi.

Taehyung biraz yaklaştı ve konuştu. "Sanırım Jiyeol noona annenlere haber vermiş. Onlar da geliyorlar."

Annemler... Aslında haber vermesi iyi olmuştu. Kendilerinin yapamadığını yirmi üç yaşındaki bir gencin başarması onlara iyi bir kapak olacak gibiydi.

"Jimin... Onlar burdayken iyi olacak mısın?" diye sordu Yoongi. Kafamı salladım.

"Ne kadar mükemmel biri olduğunu onlar da fark etsin istiyorum. Hem onlar her şeye rağmen benim ailem. Bilmeleri tabii ki de gerekiyordu."

Anlayışla saçlarımı okşadı ve bana sıkı sıkı sarıldı. Onun kollarındayken huzurluydum. Sadece onunlayken...

"O kadar parayı nasıl toplamayı başarabildin Yoongi? Günlerdir bunu düşünüyorum... Ameliyat ücreti çok pahalıydı."

"Kütüphaneden kazandığım paranın çok fazla yardımı olmadı aslında. Hiç yardımı olmadı da diyemem tabii ama asıl yardım sağlayan şey motordan gelen paraydı. O motoru büyükannem almıştı ve gerçekten kaliteli ve pahalı bir motordu. O olmasa parayı asla denkleştiremezdim Jimin." diye açıkladı.

Derince iç çektim. Bu hayatta bir şeyi kazamak için her zaman bir şeyden fedakârlık etmek gerekiyordu.

"Üzgünüm Yoongi. Keşke onu benim yüzümden satmak zorunda kalmasaydın." diyebildim. Alnımdan öptü.

"Görebilmen daha önemliydi Jiminie."

Kapıdan tıklama sesleri geldiğinde Yoongi beni kollarından uzaklaştırdı ve yataktan kalktı. Kapı açıldığında derin bir nefes aldım.

"Jimin!"

Annem telaşlı ve yüksek bir seste bağırırken babamın sesini henüz duyamamıştım.

"Bizim haberimiz olmadan ameliyat olmaya mı karar verdin?" dedi babam sitemkâr bir sesle. Yumruğumu sıktım. Hâlâ insan olmayı öğrenememiş miydi?