Bir Kış Günü

BKG 4

Gecenin bir saatinde camdan gelen sesle uyandım. Takır tukur sesler geliyordu. Yorganı üstümden çekip yavaşça doğruldum. Bir kaç gerinme hareketi yapıp terliklerimi giydim. Üstüme ceketimi de giydikten sonra ışığı yakıp pencereye gittim. Ben ışığı yakınca sesler de kesildi. Perdeyi açıp dışarı baktım ama dışarıda kimse yoktu. Ben de pencereyi açıp aşağı baktım. Aşağıda birisi vardı. Taktığı şapkadan dolayı yüzü görünmüyordu. Yerden bir şey aldı ve tam bana doğru atacakken durdu.

"Hele şükür Duru!" dedi.

"Mete? Sen ne yapıyorsun burada?"

"Seni görmeye geldim," dedi.

"Beni mi?"

"Evet seni."

"Neden," diye sordum bu sefer. Soru cevap oynuyorduk resmen.

"Özledim."

"Özledin mi? Beni, sen özledin?" Kaşlarım çatılmıştı. Ama sinirden değildi sadece şaşırmıştım. Kızlar doğru söylüyor olmalıydılar.

"Hadi hadi soru sorma da gel aşağı. Boynum ağrıdı yukarı bakmaktan," dedi. Sebepsizce gülümsedim.

"İyi de aşağı gelemem ki. Beni görürler sonra ceza verir bunlar. Ceza almak istemiyorum," dedim. Sonra onun konuşmasına izin vermeden devam ettim:

"Ayırca sen içeri nasıl girdin? Güvenlik görmedi mi seni?"

"Yoo. Ben arkadan geldim. Tırmandım duvarları bak senin için," dedi geldiği yeri göstererek.

"Manyaksın."

"Evet manyağım hadi oyalanma da gel yanıma donuyorum burada," dedi. Fazla uzatmayıp içeri girdim. Artık ne yapalım? Gidecektik yanına mecbur. Yoksa tüm gece aşağıda beklerdi bu. Pencereyi kapatıp kızları uyandırdım.

"Kızlar kalkın. Derin, Deniz, Derya hadi!" Sonra Derin'in yanına gidip yine burnuna sürttüm saçımı. Ne yapayım? Ancak öyle uyanıyordu uykucu. O da hapşırarak uyandı yine.

"Okula geç mi kalıyoruz? Allah hoca ceza verecek kızlar kalkın!" diye bağırdı Derin. Büyük ihtimalle rüya görüyor olmalıydı. Sonra kendine gelince bize baktı. Biz de ona bakıyorduk.

"Ohh. Okul yokmuş da siz niye uyandırdınız beni?" dedi.

"Biz de bilmiyoruz Derin. Bizi Duru uyandırdı," dedi Derya.

"Mete aşağıda," dedim.

"Ne? Mete mi?" dediler hep bir ağızdan. Kafa salladım.

"Ben aşağı gidiyorum haberiniz olsun. Ortalığı ayağa kaldırmayın diye uyandırdım sizi," deyip odadan çıktım.

Merdivenleri olabildiğince sessiz indim. En alt kata indiğimde Mete'ye yakın olduğunu tahmin ettiğim bir pencereden dışarı çıkmaya çalıştım. İlk önce sağ ayağımı dışarı attım sonra da solu. Ama solu düzgün atamadım ve pencereye takıldı ayağım. Ben de yüzüstü yine kapaklandım yere.

"Lanet olsun senin gibi pencereye," diye lanet okuya okuya ayaklandım. Üstümü silkeleyip Mete'nin yanına gittim. Sinirlenmiştim. Kaşlarım çatık Mete'nin karşısında durdum.

"Ne oldu?" diye sordu tek kaşını merakla kaldırıp.

"Düştüm. Gece gece buz gibi toprağa düştüm. Hem de en sevdiğim pijamalarımla. Ve gece yarısı senin tarafından uyandırılıyorum. Ah ne harika ama!" Ellerini teslim olur gibi kaldırdı.

"Sakin ol yine yumruk yemek istemiyorum," dedi. Kaşına baktığımda bantlamış olduğunu gördüm.

"Özür dilerim," dedim kısık bir sesle.

"Efendim duyamadım?"

"Özür dilerim."

"Ne? Biraz daha yüksek sesle söyler misin?" dedi bu kez.

"Özür dilerim," diye bağırdım bu sefer. Fazla bağıramadım çünkü milleti başımıza toplamak istemiyordum.

"Tamam tamam affettim," dedi. Gözlerimi kısıp ona baktım. O da benim halime gülümserken yanağımdan makas alıp ellerini cebine koydu.

"Ee neden geldin?"

"Seni görmeye," dedi.

"Beni görmeye bu saatte niye geliyorsun? Okulda her Allah'ın günü görüyorsun zaten," dedim. Omuzlarını silkti.

" Özledim ne yapayım?"

"Ahh! Mete beni neden özlüyorsun ki?" dedim inanmayan bir sesle.

"Neden acaba?" dedi.

"Neden?" diye tekrar sordum kaşlarım çatık bir şekilde.

"Çünkü seni seviyorum ve görmediğim her an özlüyorum Duru," dedi. O da sinirlenmeye başlamıştı. Ve sinirlenince gerçekten hem çok komik hem de çok tatlı oluyordu. Pislik.

"Seviyorsun," diye tekrar ettim.

"Evet. Seviyorum hem de deliler köpekler gibi," diye sesini yükselterek konuştu.

"Seviyorum işte," dedi sonra kulağıma fısıldayarak. Sonra da karanlığın içinde kayboldu.