Te mungoj?(COMPLETED)✔

Kapitulli 14

 Rrugës për në shtëpi nuk po më hiqej nga mendja ai zë, diku e kisha dëgjuar.

-Kristi sa shpejt që shkove. Ku i ke petët?

-Kisha harruar lekët në shtëpi.

-KRISTI! Sa harraq që je. Na merri. Mirë qe u ktheve bli edhe akullore.

-Mire!

-Hej, blije me çokollatë.

-Mirë, mirë.

Shkova në dyqan, bleva petët dhe akulloren dhe sapo dola tek dera e dyqanit e pashë sërish atë burrin me të cilin u përplasa. Shkova drejt tij me nxitim.

-Më falni! Unë jam ai djali me të cilin u përplasët pak më parë.

-Oh, përshëndetje, si mund të të ndihmoj?

-Jemi takuar më parë, pasi zëri juaj më duket mjaft i njohur, por s'ju mbaj mend se kush mund të jeni?

-Si e keni emrin ju djalosh?

-Kristi.

-Kristi!

-Po! Zotëri jeni mirë, u zverdhët ne fytyre, ejani uluni këtu tek shkallët.

Ai s'po m'i hiqte sytë, sikur donte të zbulonte ndonjë gjë prej meje.

-Zotëri jeni mirë?

-Po, po shumë mirë faleminderit!- tha ai duke bërë një buzëqeshje false.

-Atëherë unë po largohem.

-JO!

E pashë i cuditur. E pse s'donte të largohesha kur s'më njihte?! Pse donte që unë të qëndroja ende me të? Më shikonte dhe në një mënyrë që më fuste të dridhurat. Kush ishte ai?

-Më ndihmo pak me këto qeskat para se të largohesh, nëse mundesh, se s'i ngreh dot. Jam sëmurë nga mezi.

-Po, patjetër.-i thashë me dyshim.

I mora qeskat me ushqime dhe ia futa në bagazh.

-I futa të gjitha zotëri, dëshironi ndonjë gjë tjetër prej meje.

-Jo, ju faleminderit!

-Asgjë!

Sapo nisa të largohesha kur:

-Kristi!

-Po!

-Ju faleminderit sërish.

Ia ktheva falënderimin me një buzëqeshje dhe u largova. Kur shkova në shtëpi, mami filloi me ankesat e saj. Pse u vonove, kë takove etj.etj. Unë s'e kisha mendjen fare. Para syve më dilte ai mesoburrë, me flokët që i ishin zbardhur para kohe, sytë i kishte jeshil, kishte një mjekër të gjatë që ia zinte tërë tiparet. Nga gjatësia ishte mesatar dhe ishte i veshur mirë. Dukej që ishte mirë nga gjendja ekonomike, por s'mund të them të njëjtën gjë për atë shpirtërore. Ngjante shumë i vuajtur dhe fytyrën e kishte të mbuluar nga rrudhat.

Më ngjante me dikë, por me kë?