M.I.M.

30 ♦ Abi

Eve ulaştığımızda bize kapıyı açan Cenk, şaşkınlık içerisinde önce bana sonra saçlarıma bakmıştı. Beyaz saçtan bir anda siyaha dönüş yapmak beni biraz farklı gösteriyor olabilirdi. Ancak böyle bir tepki beklemediğim açıktı. Altı üstü biraz değişiklik yapmıştım. Fazlası yoktu.

"Acar, evden çıkarken Ayza'yı almaya gittiğini söylemiştin." Dedi Cenk. "Alınma ama, sanırım yanlış kişiyi getirmişsin."

İstemsizce kahkaha attım.

"Önünden çekil de içeri girsin bu yanlış kişi."

Cenk kapıyı daha fazla aralayarak içeri girmemize izin verdi. Bu sırada Berk'e seslendi. Sanırım bu değişikliğe bir an önce Berk'i de şahit yapmak istiyordu. Mutfakta yemek yapmakla uğraşan Berk yanımıza geldi. Önüne taktığı mutfak önlüğü ile oldukça profesyonel bir hava çiziyordu. Tabi suratındaki unlar olmasaydı.

Berk hafifçe Cenk'in kolunu dürttü.

"Kim bu kız? Niye gelmiş?"

Koltuklardan birine oturarak gözlerimi devirdim. Acar da hemen yanımdaki koltuğa yerleşmişti.

"Gerçekten mi? Abartılacak bir durum yok. Altı üstü biraz değişiklik yaptım."

"Biraz mı?" Berk abartılı hareketlerle yanıma gelerek saç tutamlarımı tek tek incelemeye başladı. "Bunlar bildiğin siyah. Biraz olduğundan emin misin?" Cenk'e dönerek üzgün bakışlar attı. "Kıyamam, bu kuaförde birazı biraz abartmış."

"Sanırım aynada kendini pek görmedi. Ondan böyle yapıyor."

Şaşkınlıkla onlara baktım.

"Siz ne zamandan beri bir oldunuz?"

"Bir falan olduğumuz yok." Dedi Cenk.

"Sadece doğruları söylüyoruz." Diye devam etti Berk.

Kahkaha attım. Bal gibi de öylelerdi. İtiraf etmeselerde.

"Ee, yemeği ne zaman yiyoruz?"

Berk bu tavır karşısında anında Acar'a çıkıştı.

"Yemek yapmak ne kadar zor biliyor musun sen? Oturduğun yerden konuşmak kolay tabi." Arkasını dönerek söylene söylene mutfağa doğru ilerledi. Cenk de onu takip etti. "Yemek hazır mı diyor lan. Canımız çıktı bizim burada dediği şeye bak. Haksız mıyım ama?"

Dudaklarımı birbirine bastırarak onlar mutfağa gidene kadar kendimi tuttum. Ancak onların odadan çıkmasıyla kahkahamı serbest bıraktım. Acar şaşkınlıkla arkalarından bakıyordu.

"Kötü bir şey mi dedim?"

"Sanırım Berk ile arkadaşlığını, değerlendirme sürecine almanı bile değerlendirmelisin."

Dengesiz insanlardı ikisi de. Neden anlaşmaya başladıklarına şaşırmamak gerekti.

İlerleyen günlerde yeni operasyon için araştırmalara başlamıştık. Ancak pek ilerleyebildiğimiz söylenemezdi. Hamza bu sefer her zamankinden daha dikkatli davranıyordu. Şirketlerle konuştukları bile söylenemezdi. Birbirlerine şifreli mesajlar gönderiyorlardı. Böylelikle biz bunlar üzerinde uğraşırken onlarda bizim yerimizi bulmaya çalışacaklardı. Açık vermemizi bekliyorlardı. Buna izin veremezdik. O yüzden deneyebileceğimiz her türlü yolu deniyorduk. Güvendiğimiz birkaç kişiye haber salmıştık. En ufak bir duyum aldıklarında bizi aramaları için. Fakat pek işe yarıyor değildi. Geri dönüş olmamıştı.