UĞULTU

- 44 -

Selamun aleykum ♡

Sizden minicik küçücük bir kaç cümlelik bir ricam var.. onu söyleyip özlenen bölümle baş başa bırakacağım sizleri..
Destek olmak için hikâyemizi arkadaşlarınıza tavsiye etmenizi isteyeceğim..ve istiyorum tavsiye eder, ailemizin genişlemesine destek olur musunuz ? Tabii ki buna değer buluyorsanız .

Neyse keyifli okumalar dilerim yüreği bal insanlar.

.
..

Aylar geçmiş, mevsimler değişmişti.. Yazdıklarım tek solukta okunurdu fakat yaşadıklarımı hiç bir kelime anlatamazdı. Sokağımıza karlar yağdı , eridi gitti tabi. Sonra çiçekler , papatyalar açtı. Ağaçların kuru dalları yeşerdi. Ki bir vakit de geldi yaprakları düştü bir bir. Kirlendi tüm gök ; kuşlar göç ederken.. Ardından yağmurlar aldı götürdü havadaki kiri pası..
Düşündüm tüm yaşananları, içime attıklarımı, özlediklerimi ve özlemlerimi....

Beklemek güzeldi ,bekledim. Çok zaman geçti ben beklemeyi bırakalı. Belki yazık ettim sevgime diye düşündüm ama vazgeçmek değildi bu. Sadece kabullenmekti..

...

Baba omzu insanın en değerli hazinesiydi. Bunu son zamanlarda iyice anlamıştım.
"Kızım, iyi misin ? "
"Hı? Ha .. iyiyim babacığım,dalmışım. "
Başımı omzundan kaldırdım yüzüne baktım.. " Baba sormayı unuttum , yemek yedin mi gelmeden evvel ?"
"Yedim ben canım , ya sen ? "
"Ben... yedim galiba.. evet evet yedim." Yalan söylemiyordum , yemiştim biraz.
"Üzülüyorum bu hâline. Bak bu küçük basit bir operasyon. Hem sen benim..."
Konuşması biliyorum beni üzecekti, müsaade etmedim buna.... "Babaa... ne varmış hâlimde ? "

"Biliyorum kalp ameliyatı olacaksın ve çok basit bir ameliyat, defalarca dediğin gibi.. ama ben çok iyi biliyorum sen benim , ben de senin en değerli varlığınım. Böyle bir imtihânımız var ve eve'lAllah altından kalkacağız. Sen o ameliyata elimi tutarak gireceksin ve bana göz kırparak çıkacaksın.. anlaştık mı ? " onaylayan bakış geldiğinde hemen devam ettim konuşmama... "Allah'a çok dua ettim ben küçükken. ' Annemi çok seviyordun ve yanına aldın , ama babam benimle kalsın, bizi ayırma hiç' diye. Rabbim bu duamı hep kabul etti ve bak biz hâlâ yan yanayız. Elhamdülillah. " içimden çaresiz bir amin geçiverdi. Babamsız hayatım ne olurdu kim bilir. Onu da kaybedersem dayanamazdım bu acıya..
Bir süre ikimizde sessizce kaldık. Her ne kadar basit de olsa ameliyat , risk her zaman vardı. Bu yüzden sürekli dua ediyordum içimden.

"Baba.. bana annemle geçirdiğiniz bir günü anlatır mısın?"

"Annenle mi .. hım.. olur tabi. Ama önce fotoğraf albümünü getireyim "
"Sen zahmet etme , ben hemen alıp gelirim. Yorgunsun hem. "
"Ben getiririm , önemi yok. "
" babaaa kalktım bile.. Otur sen.. Uzun zaman oldu değil mi fotoğraflara bakmayalı ?"

Babamın odasından içeriye girdiğimde yatağın üzerinde fotoğraf albümünü gördüm. Son bir kaç aydır annemi çok özlediğini söylediğini anımsadım. Bu yüzdendi demek. İnsan kokuları hisleri asla unutmazmış.. Babam fotoğraflarla taze tutmuş hep.
Duygusallık hepten yüreğimi ele geçirmiş olmalı ki babamı aşağıda unutup albüme bakmaya koyuldum..
Albüm beş bölümden oluşuyordu. İlk bölümde annem ve babamın sözlendiği zaman çekildikleri resimleri vardı.
Annem söz gecesi o kadar güzelmiş ki babam hep ona hayran kaldığını bu yüzden kahvesinin şekerli olduğunun farkında bile değilmiş. Babam eskiden şeker kullanmazmış çünkü.
Bu kahvenin başka bir hikâyesi de var tabi.. annemin kuzenleri ona acı yapmasını söylemiş , ama o kıyamamış. Acı , ekşi , karabiberli, tuzlu kahve çok eskiden osmanlı dönemlerinde kızın izdivacı istememesi böyle anlaşılırmış . Yani kız razı değilse kahve iğrenç bir hâl alırmış. Ama kız razıysa izdivaca , gönlü varsa eğer ; baldan tatlı yaparmış. Böylelikle de istediğini anlarmış damat bey. İşte; annem de öyle yapmış. Kahvenin içine alabildiğinden fazlasıyla şeker katmış.