DİLEĞİM MELEĞİM HER ŞEYİM SENSİN

ZAMAN

Zülal uyandığında ne olduğunu hatırlamaya çalıştı... Büyük Patron olduğunu ve onları korkutmaya çalıştığını öğrendikleri için başına ne geleceğini merak ediyordu. Herkes her şeyi biliyordu artık.

"Günaydın"

"Pelin?"

"Evet benim. Zülal iyi misin?"

"İyiyim de diğerleri yok mu? "

"Varlar... Kahvalti yapıp gelecekler. Peki şimdi ne yapacaksın"

"Bilmiyorum böyle olsun istemedim ki. "

"Sana acele ediyorsun demiştim"

"Olan oldu şimdi istediğimi yapabilirim nasıl olsa Haluk her şeyi biliyor"

"Peki Can?"

"Onu affetmem zaman alacak. Korkak."

"Ben senin yerine ona kızdım merak etme. Biraz geç onunla barış. Neyse simdi gelirler. "

Kapının açılmasıyla Zülal bir an nefesini tuttu. Suçlu gibi hissediyordu. Yine de hastalığı bahane edip onları yumuşatabilirdi.

"Zülal... Kızım iyi misin?"

"İyiyim anne"

"Ben özür dilerim... Seni vurmak istemedim"

"Önemli değil Dilek Hanım"

"Sen niye bizimle oyun oynadın?"

"Anne bunu siz istediniz çünkü. Tek amacım Haluk'a ikizi olduğunu soylecektim"

"Bunun tehlikeli olacağını söylemiştik"

"Ya neden Haluk'u öldürmek istesinler ki... Kim istiyor hem"

"Bunu sana söyleyemem"

"Anne peki neden verdin Haluk'u"

"Haluk hastaydı. Eğer benim hasta çocuğum olduğunu ogrenseydi oldurecekti... Bu kadar yeter artık"

"Haluk ile yalnız konuşmak istiyorum"

Hepsi çıktıktan sonra Haluk yanına oturdu. Ne diyeceğini bilmiyordu.

"Haluk ben senden gerçekten özür dilerim. Böyle bir annemiz ve babamız olduğu için"

"Özür dilemene gerek yok Zülal. "

"Peki benimle birlikte yaşamak ister misin?"

"Üzgünüm Zülal... Senin evine gelemem. Yapamam"

"Peki  seninle başka bi evde yaşasak"

"Abimi ve annemi bırakamam"

"Haluk seninle ikiz gibi yaşarken ne kadar mutluyduk. Ben... Seninle tekrar birlikte mutlu olmak istiyorum. Bunca zaman ikizimden uzaktaydım"

"Zülal... Bir sey olmamış gibi yaşamaya devam edelim. Dün çok düşündüm. İkizim olduğuna inaniyorum zaten belgede var ama biz farklı yerlere alıştık. Senin hayatın villalarda benim ise "

"Haluk bunun için gerçekten uzgunum ama seninle yeniden başlayıp aile gibi yaşamak istiyorum"

"Seninle konuşmaya vakit geçirmeye hayır demiyorum ama sen kendi evinde ben de kendi evimde olalim... En azından bana zaman ver"

"Tamam. Bundan sonra sen ne dersen o... "

Zülal, Haluk'a sarılınca Haluk kendini garip hissetti. Ikizi olarak Zülal i görüyordu. O da ona sarılınca mutlu olmuştu. En değerli varlığını bulmuş gibiydi.