DİLEĞİM MELEĞİM HER ŞEYİM SENSİN

CAN

Zülal kendine geldiğinde odada kimsenin olmadığına şaşırdı. Pelin normalde onu bırakıp bir yere gitmezdi. Ayakkabılarını giyip revirden çıktı. Koridorda Pelin ile Bora konuşuyordu. Zülal yanlarına gittiğinde konuşmayı bıraktılar.

"Ders bitti mi?"

"Okul dağıldı bile... Iyi misin"

"Iyiyim hadi eve gidelim artık".

"Zülal şoför dışarıda bizi bekliyor"

"Tamam... Pelin bizimle gelmek ister misin?"

"Yok canım. Benim şoförde bekliyor dışarıda"

"Evet... Hadi eve gidelim"

Vedalaştıktan sonra arabaya bindiler. Bora şoförün yanına oturmuştu. Zülal arka koltukta başını cama yakalayıp dışarıya bakıyordu. Biraz daha gittiklerinde yağmur yağmaya başlamıştı.   Otobüs durağında Haluk'un koşarak geldiğini görünce inmek istediğini söyledi.

"Zülal yağmur yağıyor"

"Bora sen evdekilerine okulda esyasini unutmus alip gelecek dersin. Benim işim var."

"Tamam. Dikkatli ol"

Zülal de koşarak otobus durağına gitti. Haluk'un arkasındaydı. Haluk yağmurdan Zülal'e dikkat etmemişti. Otobüs gelince Zülal de onunla birlikte bindi. Aralarinda 10 adım vardı. Otobüsün sonunda biriyle konuşmaya başladı. Biraz daha yakınlaştı. Kapsonu ile yüzünü kapattı. Konuşmalarını dinliyordu.

"Abi bugün onu gördüm. Yan okulumda"

"Seni hatırlıyor mu?"

"Hatırlaması imkansiz beni hiç görmedi ama bana bakarken bayıldı"

"Bayıldı mi ! Simdi nasıl?"

"İyi... Çıkışta onu bekledim"

"Annem neden onun ile konusmamazı istiyor"

"Bilmem... Eskiyi unutsun dedi"

Zülal şaşkın şaşkın dinliyordu. Haluk'un yanındaki Candi. Kafasını hafif kaldırıp baktı. Can'a bakmaktan kendini alikoyamiyordu. Kalbi atmayı unutmuş gibiydi. Telefonu ile gizlice fotoğraflarını çekti. Pelin de merak ediyordu onun için çekmişti. Zülal Can'a bakarken eskiden yaşadıklarını düşündü. İlk geldiğinde yüzünü dokunup hayalinde bir Can çizmişti ama gerçek hali unutturmuştu hayalindeki Can'ı. Sarılmak istiyordu ama yapamazdı bir hafta daha beklemeliydi.

Zülal onlardan önce inmek zorunda kalmıştı. Yağmurda yavaşladığı için yürümeyi tercih etti.

"Alo... Pelin Can'ı gördüm"

"Nerede? Sen eve gitmedin mi?"

"Yok... Ben sana anlatırım. Müsait misin senin evine geleyim bugün birlikte olalım"

"Olur... Annemler zaten yoklar"

"Eve gidip geleceğim"

Zülal eve girince kimseyle konuşmadan odasına gitti. Eşyalarımı çantasına koydu. Yarın okula birlikte gidecekleri için gerekli kitaplarini da aldı.

"Nereye?"

"Pelin'e gidiyorum"

"İzin almadan bir yere gitmezdin kızım... Neden bize söylemiyorsun"

"Babam annesiz ve babasız olsun dedi ya"

"Sinirden dedi"

"Anne sizi affetmemi istiyorsan ikizimi bu eve getir"