ÖZGÜR LİSESİ

12- sır kutusu

sadece söz verdiğim için iki bölüm yayınladım affedin lütfen. çok fazla yorgun ve yoğnumu. 

iyi geceler :)

....

izmir de bir de annemle yüzleşecektim ve buna hiç hazır değildim ..

gözümü açtığımda izmir otogarda olduğumu farkettim. servisle karşıyakaya geçmeliydim. yada alsancağa geçip motorla karşıyakaya geçmeye karar verdim. hem ne demiş Sıla 'iyi gelmez mi hiç deniz havası?'

sıla çok haklıymış. gerçekten çok iyi geldi deniz havası. aslında annemle yüzleşmekten deli gibi kaçtığımı bende biliyordum. kaçınılmaz sona 15 dakika kalmıştı eve yürürken bu konuya nasıl gireceğimi bilmiyordum. bunca yıldır bu kadar büyük bir yalanla yaşamış olmak beynimi çok kötü etkilemişti. evin yolunu bile karıştırmış son anda yanlış yönde olduğumu anlamıştım.

eve anahtarla girdiğimde annemin dikiş makinesinin sesini duyuyordum dipteki odadan. kendi odama girip önce üstümü değiştirmeliydim. sanki yalanlar bu kıyafetlere yapışmış gibi hissediyordum. üstümdekilerden kurtulup altıma bir çamaşır sulu lekeli tay ve bluz giydiğimde kendimi biraz daha iyi hissetmiştim. o anda makinenin sesi kesildive annem seslendi

-canan ?

+efendim anne

-kızım neden ses vemiyorsun ? neden inince aramadın seni almaya gelirdim otogara.

+deniz havası almak istedim anne. istanbulda da deniz var dedim ama göremedim daha özlemişim karşıyakamın yüzüme vuran iyot kokusunu. iyi hissettirdi.

-deli kız gel bir sarılalım öpeyim. okula gideli çok olmadı ama şimdiden çok özlemiştim seni. iyi oldu geldiğin. sahi okuldan geri kalacaksın neden hafta sonunu beklmedin annecim ?

anneme sarılırken sanki hiç bugün yaşananlar yaşanmamış gibi düşünmek istedim. annemin kokusu bana hep güven vermiştir. baba kokusu nedir bilmeyen ben canan annemin kokusunu yok olacakmışçasına kana kana içime çektim. işte şimdi güçlüydüm işte şimdi CANAN KURT'tum. ve herşeyle yüzleşmeye hazırdım.

-bu ne sessizlik canan hanım. sesine hasret kaldım. evde çok sessiz zaten sen yokken. aç mısın vanilya kokulum? ısıtayım mı yemekleri. sen gelcem deyince yaptım fırında patates köfteni özlemişsindir annenin yemeklerini.

+olur annem yiyelim. yemek yemeyi unuttum yine zaten

-okulda da unutuyor musun canan? bak yapma kızım zaten yanında değilim aklım hep sende bari karnının tok olduğunu bileyim.

+tamam annecim hadi açııım!!

-tamam deli kız tamam hazırlarım hemen. sen bir durgunsun birşey mi oldu kızım ? okula mı alışamadın ?

+hayır annem yemek yiyelimde konuşuruz.

annem sanki anlamıştı. zaten eskiden beri böyleydi bu. benim ruh halimde olan tüm dalgalanmaları annem anlar beni didikler öğrenir rahatlar ve sonrasında sıkıca sarılıp 'ben hep yanındayım kızım' derdi ve sanki o an dertler kuş olup uçardı bende rahatlardım. moralim bozukken annem benimle uyurdu. bakalım bu gecede benimle uyuyacak mı? yalanlar ortaya çıkınca aramız bozulsun istemiyordum hatta ona kızmak istiyordum ama eve girdiğimde bile kandırılmışlık hissim uzaklaşmıştı. yemekten sonra konuyu açacak onunla konuşup herşeyi öğrenecektim.

annem haklıydı gerçekten yemeklerini özlemiştim. o kadar hızlı ve çok yiyordum ki aklımdaki herşy uçup gitmişti. ben yemeklere dalıp gitmişken annemin kahkahasıyla kafamı kaldırıp ona baktım

-deli kız okulda yurtta yemek yok mu ? nasıl yemek yemektir o. boğulacaksın. hem çok yeme mozaik pastada yaptım ona da yer kalsın.

+tamam annem tamam ya ben tahmin ettim onun yeri hazır. doydum zaten

-iyi hadi ben masayı toplarken bir film bul da kahve mozaik pasta film gecesi yapalım sen seversin

+anne ben kahve yapayımda önce biz biraz konuşalım. filmi sonra izleriz

-peki annecim

kahveleri yaptığımda annemin yine mutfak toplama ve bulaşıkları kaldırmaktaki hızına hayran kaldım. insan üstü bir hız değildi -yani bir aslan derin hızı değildi- ama yinede çok pratik ve hızlıydı. ben kahveleri salona götürüken annemde arkamdan mozaik pastaları pasta tabağına koymuş geliyordu. konuya nerden gireceğimi düşünürken ..

-canan müdürünüz ali bey beni aradı ve senin artık öğrendiğinden bahsetti. ama bundan önce bir saniye bekle ?

annem geldiğimden beri biliyordu ve normal davranabilmişti. bazen bu gücü beni dehşete düşürüyordu. o öyleyken ben kıvranıyordum geldiğimden beri.

annem yatak odasından geldiğinde elinde siyah bir kutu vardı. şimdiye kadar bu kutuyu evde hiç görmemiştim yada annemin odasında. üzerinde altın işlemeli 'CANAN SARI' yazıyordu. şaşırmıştım. babamın soyadıyla adım ilk kez bir yerde geçiyordu. garip hissettirmişti.

-baban giderken her şeyi öğrendiğinde önce bu kutuyu açmanı sonra benim sana olayları anlatmamı istemişti. o yüzden önce bunu al kızım..