KIZIL GÜNEŞ - B.A.S. III / FİNAL

11. BÖLÜM - SENİN İÇİN

Senin içindi gelişim,
Gidişlerim yara olsa da
Dönüşüm dermanın olur sandım.
Yanıldım mı be kadın?

“Kader kim, dememe gerek yok sanırım. Saçma bir soru olur. Kim olduğu açık.”
Mert Ali kafasını kaşıdı. Sadece olumlu anlamda başını salladı. “Sadece konuşmaya gelmiş, ama ben ona hayatımda biri olduğunu ve-“

“Tamam, klişeleri geç. Peşinden geldiğine göre ta nerelerden, öyle basit, bir iki günlük bir ilişki değildi anlaşılan.”
“Hayır,” dedi kısaca.
“Ne oldu da ayrıldınız?”

“Ben buraya gelince ayrıldık. O ayrıldı. Kıskandı, kendisini aldatacağımı söyleyip durdu. Yanımda gördüğü her kızdan şüphelendi-”

“Tamam uzatmadan anlat. Diyaloglarınızı duymak istemiyorum!” diye bağırıp, saçlarını geriye attı. Sonra da elini beline koyarak, “Terk edildin yani?” dedi.
“İçeri geçelim mi? Gerildim.”
“Olur.”

Koltuklara oturdular. “Vazgeçtim ya, anlat! Seni dinliyorum,” dedi Meltem gözlerini karşısında oturan adama dikerek.
“Meltem gerçekten geçmiş ilişkimi sana anlatmamı mı istiyorsun?”
“Evet istiyorum.”

“Duymak istemiyordun.”
“Vazgeçtim diyorum, anlat!”
Mert Ali yüzünü sıvazladı. “Kader’le lisede aynı okuldaydık, zaten aynı yerde büyüdüğümüzden tanıyorduk birbirimizi.”
“Aman ne hoş! Çocukluk aşkı bir de-”

“Çocukluk aşkı falan değil Meltem’im, lisede birbirimizden hoşlandık ve çıkmaya başladık. Sonra ben üniversiteyi kazandım. Ama o kadar ısrarıma rağmen o okumadı, istemedi. Zaten lisede de öyle çok çalışkan biri değildi, hep zar zor geçerdi sınıfı. İşte ben buraya gelince de, arkadaşları hep onu kışkırtmış, seni aldatır, artık sana bakmaz diye. Halbuki ben böyle biri değildim. Her fırsatta, her çağırdığında da gidiyordum.” Meltem’in yüzü sertleşince, yanlış bir cümle kullandığını anladı. Ama iş işten geçmişti. “İşte, kıskançlıkları başladı. Her gördüğü kızı sorguladı, yanımda kızın olduğunu duyduğunda telefonu kapatmaz oldu. Böyle şeylere yine de sesimi çıkarmadım. Normal dedim. Bir gece aniden bir mesaj çekti, bittiğini falan söylüyordu. Konuşmak için gittim ama- Bitti işte.”

“Maşallah ne aşk!”
“Meltem öyle büyük bir aşk da değildi. En azından sana olan duygularımdan sonra onun aşk olduğunu bile düşünmemeye başladım. Ayrıca senin de benden önce ilişkin vardı.”

“Ama o kapıma gelmiyor, gelse de ben onu eve almam. Alsam ne düşünürdün, ne yapardın Mert Ali,” diye bağırdı. “Bugün yanımda bir erkeği görmeye bile tahammülü olmayan adamdan bahsediyorum. Evimde bir erkek görse ve o erkek benim eski sevgilimse-” -kızın her eski sevgilim lafında adamın bakışları değişiyor, simsiyah kuyuları andırıyordu.

Yine de Mert Ali Meltem’in haklılığının karşısında ezilmişti. “Haklısın, kıyameti koparırdım. O adamında kafasını...”
Meltem sinirle ayağa kalktı. “Ha şuni bileydin uşağum!” dedi.
Mert Ali Meltem’in ağzından kendi şivelerini duyunca gülümsedi ve ayağa kalktı o da.
“Ne güzel koniştin sen öyle, bi daha desene ha oni.”

“Çekil gideceğim.”
“Önünde durmuyorum ki.”
Meltem öfke ile baktı adama, tam gidecekken, kızı kolundan çekti aldı.
Kızı göğsüne bastırdı. “Kavga edelim, bağır, çağır, ne istersen de, ama küs ayrılmayalım güzelim. Dayanamam.”

“Mert Ali, ben bugün yaptığımdan dolayı özür dilemek için geldim. Ama kızı görünce-“
“Şişş, yemin ederim ona karşı içimde en ufak bir şey yok Meltem ona da bunu söyledim, her şeyimle seninim, her şeyinle benimsin. Bugün için özür dilerim. Kıskandım."