Drag me to hell.

Κεφάλαιο 8ο.

Με κοιτάει και δεν μιλάει. Είναι λες και έπαθε εγκεφαλικό. Δεν έπρεπε να του το πω. Δηλαδή όταν θα μάθει οτι τα συναισθήματά μου δεν έχουν αλλάξει μέχρι τώρα τι θα κάνει;. Οκευ είναι δεδομένο οτι δεν νιώθει το ίδιο, το καταλαβαίνω εξάλλου. Σε ποιον θα άρεσα;

Blake's POV.
Τι σκατά μου είπε μόλις τώρα;; Οτι ήταν ερωτευμένη μαζί μου; Μα πως;; Εννοώ Οτι δεν είχα καταλάβει τίποτα. Γαμώτο και γω ένιωθα πράγματα για αυτήν πριν γίνει όλο αυτό με την Elen αλλά τώρα δεν ξέρω είμαι πραγματικά μπερδεμένος. Δεν θέλω την Elen αυτό είναι το σίγουρο. Απλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι αν γίνει κάτι μεταξύ και τελειώσει θα την χάσω πάλι. Δεν θελω, όχι αυτήν την φορά. Προτιμώ να την νιώθω "φίλη" μου παρά να αλλάξουν τα συναισθήματά μου να την πληγώσω και να την χάσω... Η φωνή της με ξυπνάει.

<< Είσαι εντάξει;; Δεν ήθελα να σοκαριστείς, μάλλον δεν έπρεπε να το μάθεις>>. Λέει και χώνεται μέσα στην αγκαλιά μου.
<< Οχι, όχι είναι εντάξει απλά δεν ήξερα οτι ένιωθες έτσι συγγνώμη>>.
<< Ειι ηρέμησε δεν τρέχει κάτι. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, πλέον δεν μου αρέσεις>>. ΨΕΜΑΤΑ δεν πιστεύω αυτά που λέω απλά τα λέω για να τον ηρεμήσω είναι ακόμη πολύ νωρίς για να του πω τι νιώθω. Μπορεί να αλλάξουν και αισθήματά μου. Κανείς δεν ξέρει... Έχει βραδιάσει, πρέπει να γυρίσω σπίτι.

<<Blake μπορείς να με πας σπίτι; είναι αργά και θα έχουν ανησυχήσει>>.
<<Ναι, φυσικά>>.

Για άλλη μια φορά ανεβαίνω στην μηχανή, γατζώνομαι πάνω του και αυτός ξεκινάει. Σε όλη την διαδρομή κανείς δεν μίλησε. Ήταν πολύ άβολο όλο αυτό... Η μηχανή σταματάει έξω απο το σπίτι μου και κατεβαίνω.

<< Ευχαριστώ για σήμερα πέρασα πολύ ωραία>>. Προσπαθώ να φτιάξω ενα χαμόγελο και πιστεύω τα καταφέρνω.
<<Τίποτα Sel, εδώ είμαι για σένα, οτι θέλεις πάρε με τηλέφωνο. Τα λέμε αύριο στο σχολείο καληνύχτα>>.

Με πήρε αγκαλιά και αφού τον είπα και γω καληνύχτα, έφτασα στην πόρτα ενώ άκουγα την μηχανή να απομακρύνεται, βρήκα τα κλειδιά μου και μπήκα μέσα... Στην τραπεζαρία καθόταν ο πατέρας μου με την γιαγιά. Λογικά θα με περίμεναν. Πήγα στο σαλόνι και έκατσα μαζί τους. Σπάνιο, ο πατέρας μου σχεδόν ποτέ δεν είναι σπίτι. Τι να έχει συμβεί; Μετά απο μια χαλαρή συζήτηση για το που ήμουν και πως πέρασα ο πατέρας μου, μου είπε οτι θέλει να μου πει κάτι σημαντικό.

<<Sel, κορίτσι μου πρέπει να σου μιλήσω>>. Τα χέρια του παίζουν νευρικά με το κομπολόι του και τα ματιά του έχουν σκουρίνει.
<< Ναι μπαμπά μου φυσικά, έγινε κάτι σημαντικό;>>
<< Βασικά να βρήκα μια δουλειά και σκέφτηκα οτι είναι ευκαιρία να μην κάθομαι στο σπίτι και να ξεφύγει το μυαλό μου. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι μου προσφέρουν δουλειά στην Νέα Υόρκη. Ο μισθός είναι πολύ καλός και θα είναι όλα πληρωμένα. Το ξέρω οτι δεν ήμουν καλός πατέρας αλλά οτι κάνω το κάνω για σένα. Θα ήθελα λοιπόν να σε ρωτήσω αν θα σε πείραζε να δεχόμουν την δουλειά>>.
Το σκέφτομαι λίγο. Απο την μια ξέρω οτι αν φύγει θα μου λείψει πάρα πολύ απο την αλλη όμως του προσέφεραν μια καλή δουλειά όπως λέει και έχει χρόνια να κάνει κάτι καλό. Ίσως αυτό τον βοηθήσει να κόψει τις κακές του συνήθειες και ίσως γνωρίσει μια νέα γυναίκα που θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τον χαμό της μαμάς.