Drag me to hell.

Κεφάλαιο 21ο.

Έχουμε κενό και καθόμαστε στην τάξη χωρίς να κάνουμε τίποτα. Τελευταία ώρα και δεν μας αφήνουν να πάμε σπίτια μας. Μετά λένε ότι η ζωή δεν είναι άδικη.

Κάθομαι στο θρανίο μαζί με τον Blake ενώ έχω ακουμπισμένα τα πόδια μου πάνω του, μου χαϊδεύει το χέρι και εγώ παρατηρώ την Σαββίνα που κάθεται με τον Sebastian, σίγουρα κάτι παίζει δεν μου το βγάζεις απο το μυαλό. Είναι τόσο ταιριαστοί όμως.

Το κεφάλι μου κάνει έναν συνεχόμενο, σπαστικός ήχο που δεν με αφήνει ήσυχη, ο βήχας αρχίζει, ακουμπάω το χέρι μου στην μύτη μου και νιώθω το αίμα να ρέει. Ο υπέροχα. Σηκώνομαι γρήγορα και τρέχω προς τις τουαλέτες.

Γλιστράω στον διάδρομο βλέποντας μπροστά μου την κόκκινη πόρτα που δείχνει το σήμα των γυναικείων τουαλετών. Πλησιάζω, μπαίνω μέσα και για καλή μου τύχη δεν βρίσκεται καμία κοπέλα εκεί. Ανοίγω τον νιπτήρα πλένω καλά το πρόσωπό μου για να φύγει το αίμα και στην συνέχεια παίρνω λίγο χαρτί πιέζοντάς το στην μύτη μου.

Κάθομαι για λίγο στον χώρο και ξαφνικά ακούω κάποια γνώριμη φωνή απ' έξω χωρίς δεύτερη σκέψη μπαίνω στην πρώτη πόρτα και την κλειδώνω.

"Ναι ρε Nadia, ακόμη μου αρέσει αλλά όσο είναι αυτή στην μέση δεν μπορώ να κάνω τίποτα, πρέπει να δείξω οτι έχω μετανιώσει για οτι έχω κάνει."

Τσιριχτή λεπτή φωνή. Η Elen σίγουρα.

"Και ποια στο καλό είναι αυτή που του χώνεται;; Εγώ γιατί δεν την ξέρω;;"

Ποια στο καλό είναι αυτή η Nadia;; Μάλλον κάποιο νέο τσιράκι της.

"Την ξέρεις. Η Sel μωρέ, το άρρωστο φυτό που κοροϊδεύω συνέχεια;;; Μα απορώ τι της βρήκε."

"Χμμ, δεν την ξέρω καλά, αλλά για να το λες εσύ μάλλον έτσι θα είναι."

"Ξέρεις πρέπει να την απομακρύνουμε απο τον Blake για να τον κερδίσω πάλι."