Drag me to hell.

Κεφάλαιο 12ο.

Ακούω το όνομα μου, ανασηκώνω τους ώμους μου και γυρίζω πίσω. Τον βλέπω να με κοιτάει, είναι ανήσυχος, φοβάται.

"Τι θέλεις;". Όχι δεν είμαι κακιά, αλλά δεν ξέρω πως πρέπει να του φερθώ, πως να αντιδράσω, δεν λέω ότι έφταιγε εξ ολοκλήρου αυτός. Φυσικά και όχι. Απλά θέλω χρόνο να τα βάλω όλα σε σειρά και τώρα που θα πρέπει να συνεργαστούμε θα μου είναι τρομερά δύσκολο.

"Καταρχήν θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για αυτό που έγινε, δεν κατάλαβα απλά είχα πιεί λίγο παραπάνω και παρασύρθηκα. Δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως, με την εργασία τι θα κάνουμε; Πότε θέλεις να την αρχίσουμε."

"Κοίτα έχουμε μπροστά μας καιρό ακόμη, εννοώ δεν χρειάζεται να την αρχίσουμε απο τώρα, βέβαια μπορείς να βρεις πληροφορίες για την βιογραφία της και όταν είσαι έτοιμος να μου το πεις, λυπάμαι όμως τώρα πρέπει να φύγω έχω μάθημα."

Τελικά φτάνω στο ντουλαπάκι μου και το ξεκλειδώνω, αφήνω τα βιβλία μου και νιώθω ένα χέρι στο μπράτσο μου. Τι θέλει παλι;

"Τι είναι Blake;" Η οργή στην φωνή μου είναι φανερή πλέον, δεν θέλω να με κυνηγάει απο την στιγμή που δεν θέλει τίποτα απο μένα.

"Να θα ήθελα να επανορθώσω, θες να πάμε για φαγητό το βράδυ;" εννοείται πως θα δεχόμουν.

"Δεν έκανες κάτι για να επανορθώσεις, αλλά όπως και να 'χει δέχομαι. Κατά τις 9 είναι καλά;"

"Τέλεια. Θα έρθω να σε πάρω. Τα λέμε Σελήνη."

Φεύγει χαρούμενος.
Πάντως δεν τον έχω ξαναδεί έτσι, τόσο ευάλωτο κι ντροπαλό, όμως είναι τόσο γλυκός, αφήνει την τρυφερή του πλευρά να βγει στην επιφάνεια. Δαγκώνω το χείλος μου καθώς σκέφτομαι όλα αυτά και χαμογελάω.

Κουδούνι. Οο τέλεια σκέφτομαι. Χημεία σου 'ρχομαι.

Μπαίνω στο εργαστήριο και βρίσκω μια κενή θέση δίπλα απο τον Andrew, με τον Blake δεν είμαστε μαζί αυτή την ώρα, αυτός έχει λατινικά και 'γω ζω την ζωή μου στα άκρα εδώ με τον κύριο Jake τον καθηγητή μας, τον Andrew ένα απο τα πιο σπαστικά παιδιά της τάξης, τον σκελετό ο οποίος βρίσκεται εδώ, του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι και φυσικά με τους υπέροχους συμμαθητές μου.

"Πανέμορφη Sel πως είσαι;" Ναι φυσικά άρχισε, ο Andrew είναι απο τα παιδιά φυτά. Μίλησα εγώ. Αλλά είναι διαφορετικός απο τους άλλους, ωραίο παιδί δεν λέω, αλλά σαν τον Blake όχι. Εννοώ οτι αυτός θα προσπαθήσει να σου την πέσει με την πιο σαχλή ατάκα και θα νομίζει κιόλας οτι είναι ωραία και αστεία αυτά που λέει.