Drag me to hell.

Κεφάλαιο 42ο.

Και κάπου εδώ η ιστορία του Blake και της Sel τελειώνει. Θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στους αναγνώστες αυτής της ιστορίας που έμειναν εδώ από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο. Και στους ghost readers φυσικά ❣

Θέλω να ζητήσω ένα τεράστια συγγνώμη σε όσους είχαν την εντύπωση πως η ιστορία αυτή θα είχε ένα καλό τέλος. Δεδομένου το ότι ήταν η πρώτη μου ιστορία εδώ, ήθελα να είναι κάτι ξεχωριστό. Πιστεύω πως τα κατάφερα κάπως. Δεν ήθελα να ξεκινήσω με μια ιστορία που θα έχει ωραίο τέλος και όλοι να ζουν σε έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο. Χωρίς να εννοώ ότι αυτές οι ιστορίες δεν είναι καλές. Ακριβώς το αντίθετο, έτσι και αλλιώς εγώ η ίδια τέτοιες διαβάζω:)

Όμως για πρώτη φορά ήθελα να προχωρήσω χωρίς τα δεδομένα (badboy, φυτά, δήθεν άτομα και κλίκες.) Ήθελα να γράψω ένα άσχημο τέλος για να δείξω το τι γίνεται καθημερινά στην ζωή. Κανενός η ζωή δεν είναι τέλεια. Όλοι μας περνάμε δύσκολες και άσχημες στιγμές. Θα μου ήταν πολύ εύκολο να την σώσω στο τέλος, όμως όχι.

Πρέπει ο καθένας μας από 'δω να θυμάται πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την χαραμίζουμε από 'δω και από 'κει. Να κάνετε τα πάντα. Να παλεύετε για να αποκτήσετε όσα θέλετε. Και αν στην τελική δεν τα πραγματοποιήσετε δεν πειράζει, ρόδα είναι και γυρίζει.

Εξάλλου πρέπει όλοι να θυμόμαστε πως απ'τα λάθη μας μαθαίνουμε.

Θέλω να ευχηθώ σε όλους εσάς καλό καλοκαίρι (ότι έχει μείνει δηλαδή) και να κάνετε όλες τις ευχές πραγματικότητα.

Τέλος σας ευχαριστώ και πάλι για αυτήν την στήριξη;)

Love you all guys🍍
-xxo