Drag me to hell.

Κεφάλαιο 16ο.

Γυρνάω στο σπίτι και βλέπω την μητέρα μου στο σαλόνι, δεν της δίνω σημασία και κατευθύνομαι γρήγορα στο δωμάτιο μου. Αφού μπω μέσα τα πετάω όλα με δύναμη κάτω και σφίγγω τόσο δυνατά τα χέρια μου που πιστεύω οτι θα ματώσουν. Βγάζω την μπλούζα μου και την παρατάω πάνω στο κρεβάτι

Πλησιάζω τον σάκο μου και αρχίζω να δίνω μπουνιές με όλη μου την δύναμη.

"Γιατί ποτέ δεν με ακούει αυτό το κορίτσι; Τι της έχω κάνει; Είναι ξερόλας πιστεύει οτι ξέρει τα πάντα και τα θέλει όλα δικά της. Freeze. Αφήνω μια κουρασμένη ανάσα και συνεχίζω. Unfreeze. Αν δεν με θέλει τότε δεν την θέλω δέκα. Λάθος μου, που πίστευα οτι η εργασία θα μας φέρει πιο κοντά. Άντε να τελειώνει να πάει στον διάολο. Θα ακυρώσω και την συμφωνία."

Τόση ώρα δεν έχω καταλάβει οτι η μητέρα μου είναι μέσα στο δωμάτιο. Σταματάω. Πιάνω μια πετσέτα απο την ντουλάπα, πλησιάζω το γραφείο και κάθομαι αυτή κάθεται στο κρεβάτι. Ξέρω οτι πρόκειται να με ρωτήσει τι έχει γίνει.

"Πάλι με την Σελήνη τσακώθηκες;"

Μου λέει με ενα συμπονετικό ύφος. Δεν θα της απαντήσω, γιατί ξέρει. Έχει καταλάβει και τα περισσότερα εξάλλου. Δεν μπορώ να καταλάβω πως το κάνει αυτό. Αλλά θα μου πεις μάνα είναι.

"Δεν καταλαβαίνω τι σας συμβαίνει. Ποτέ δεν τσακωνόσασταν για ανούσια πράγματα. Blake, αγόρι σε παρακαλώ έχετε μεγαλώσει μαζί, είναι λάθος να κάνετε σαν μικρά παιδιά. Εξάλλου υποσχέθηκες οτι θα την βοηθήσεις και πρέπει να το κάνεις."

"Όχι μαμά δεν είναι έτσι, δεν ξέρω τι της συμβαίνει τώρα τελευταία. Όλο κόντρα μου είναι. Σε οτι λέω και σε ότι κάνω, εγώ προσπαθώ να την βοηθήσω, θέλω να είμαι μαζί της αλλά η συμπεριφορά της με αποτρέπει και μου την δίνει."

"Έχεις σκεφτεί οτι όλα αυτά μπορεί να τα κάνει επειδή φοβάται να σε χάσει; Η μπορεί να νιώθει πράγματα για σένα;"

Κρατιέμαι πολύ για να μην βάλω τα γέλια. Αν με ήθελε δεν θα μου συμπεριφερόταν έτσι.