Drag me to hell.

Κεφάλαιο 35ο.

Ξυπνάω. Καταλαβαίνω πως βρίσκομαι στο κρεβάτι μου και αυτήν την φορά τα θυμάμαι όλα. Η βαριά μάσκα οξυγόνου με δυσκολεύει να σηκωθώ. Απορώ γιατί τα έχω ακόμη αυτά στο σπίτι μου.

Την βγάζω και σηκώνομαι. Δίπλα στο κομοδίνο μου υπάρχει το ημερολόγιο της μητέρα μου αλλά και τα χάπια μου που παίρνω για την αγωγή. Όμως πως βρέθηκαν εδώ; Αφού τα φυλάω πάντα κάτω από το κρεβάτι μου.

Κοιτάζω γύρω γύρω και ευτυχώς ο Blake δεν βρίσκεται μέσα στο δωμάτιο. Κάνω την κίνηση να πάρω τα χάπια για να τα φυλάξω όταν κάποιος περπατάει στο δωμάτιό μου.

Γυρίζω και βλέπω έναν εξοργισμένο Blake να με κοιτάζει.

"Blake! Νόμιζα πως δεν ήσουν εδώ." Λέω αγχωμένη ενώ προσπαθώ να μαζέψω τα χάπια πίσω από τα χέρια μου.

"Και πίστευες ότι θα σε άφηνα στην κατάστασή σου; Το έχω κάνει ποτέ για να το κάνω τώρα;" Κάθεται στην καρέκλα που έχω δίπλα από την πόρτα και τοποθετεί τα χέρια του στο μέτωπό του.

"Δεν το εννοούσα έτσι και το ξέρεις Blake. Απλά νόμιζα πως θα είχες δουλειά ή κάτι τέτοιο."

"Ποτέ και για κανέναν λόγο δεν θα έχω δουλειά ή θα είμαι αποσχολημένος ενώ εσύ θα με χρειάζεσαι. Ελπίζω να το καταλαβαίνεις αυτό."

Πάντα απορούσα για το πόσο γλυκός μπορούσε να γίνει. Είμαι τόσο ευτυχισμένη μαζί του. Τον αγαπώ.

"Πώς είσαι;"

"Καλά είμαι απλά βρίσκομαι ακόμη σε σοκ."

"Γιατί δεν μου είπες τίποτα Σελήνη;"

"Για ποιο; Για το ημερολόγιο; Νομίζω το ήξερες."

"Όχι για αυτό Sel."

"Δεν καταλαβαίνω. Για ποιο τότε."

Σηκώνεται από την καρέκλα και με πλησιάζει. Ξέρω πολύ καλά που θα καταλήξει αυτό. Βάζει τα χέρια του πίσω στα δικά μου ενώ προσπαθεί να πάρει τα χάπια που κρατάω. Στην τελική τα παίρνει και τα κρατάει μπροστά μου και εγώ προσπαθώ να τον αποφύγω.

"Γιατί δεν μου είπες τίποτα; Γιατί με αφήνεις να ζω στο σκοτάδι Σελήνη. Πιστεύεις πως μπορείς να τα καταφέρεις όλα μόνη σου; Υποτίθεται πως πρέπει να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον όχι να κρατάμε μυστικά. Δεν μιλάμε για κάποιο αστείο πρόκειται για την κατάστασή σου και την υγεία σου."

"Συγγνώμη Blake φέρθηκα πολύ ανώριμα θα έπρεπε να στο είχα πει." Πλησιάζω για να τον αγκαλιάσω αλλά τραβιέται πίσω.

"Όχι δεν κατάλαβες. Έχω βαρεθεί καφέ φορά το ίδιο πράγμα. Δεν μου λες τίποτα και στην τελική καταλήγουμε στον να τσακωνόμαστε ενώ θα μπορούσες να είχες μιλήσει από την αρχή! Το ξέρεις πολύ καλά ότι θα είμαι εδώ για σένα και θα σε στηρίζω οπότε ποιος ο λόγος να μου κρύψεις κάτι τέτοιο;"

Τα λόγια του μαχαίρια στην καρδιά μου. Το ξέρω πως έχει δίκιο αλλά εγώ ήθελα να το παλέψω μόνη μου. Να μην μάθει κανείς για αυτό. Αν ήταν να φύγω θα έφευγα έτσι, χωρίς να ξέρει κανείς τίποτα.

"Λοιπόν έχω βαρεθεί να μου θυμίζετε όλοι το πόσο άρρωστη είμαι. Σελήνη πρόσεχε το ένα, Σελήνη πρόσεχε το άλλο. Δεν θα καταλάβεις ποτέ πως είναι. Εγώ θα πεθαίνω Blake ενώ εσύ θα ζήσεις. Όσο εσύ θα αναπνέεις εγώ θα είμαι σφραγισμένη κάτω από το χώμα κλεισμένη σε ένα φέρετρο μέσα στο κρύο και στο σκοτάδι. Θα μπορέσεις να ζήσεις ευτυχισμένος αλλά εγώ όχι. Δεν ξέρω τι μέρα μου ξημερωνει."

"Πρέπει να πάψεις να σκέφτεσαι τόσο αρνητικά Σελήνη. Αν επίσης δεν ήθελες να πεθάνεις δεν θα προσπαθούσες καν. Εσύ αυτό είχες πει. Πως θα φύγεις όταν θα έρθει η ώρα σου χωρίς καμία αγωγή, χωρίς καμία βοήθεια, όμως τώρα γιατί άλλαξες γνώμη;"

Τέτοιες στιγμές τον φοβάμαι πολύ. Δεν θέλω να τον βλέπω θυμωμένο ειδικά όταν εγώ το προκαλώ αυτό.

"Ήθελα απλά να περάσω περισσότερο χρόνο κοντά σου. Χωρίς να ξέρω αν θα μπορέσω ή όχι. Ναι δεν ήθελα να το μάθεις και λόγος δεν υπάρχει. Σε παρακαλώ ας σταματήσουμε με αυτό το θέμα." Κάνω κίνηση να τον πλησιάσω πάλι αλλά είμαι επίσης άτυχη.

"Όχι Σελήνη δεν θα σταματήσουμε δεν γίνεται να είσαι τόσο άμυαλη."

"Ίσως πρέπει να με αφήσεις να το πολεμήσω μόνη μου όλο αυτό Blake."

"Τι εννοείς;" Ο τόνος του πιο χαμηλός ενώ με κοιτάει με ένα ανησυχητικό ύφος.

"Ίσως πρέπει να μείνουμε χωριστά για λίγο καιρό. Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι για μένα. Θα το περάσω μόνη μου όλα αυτό. Πιστεύω είναι καλύτερα και για τους δυο μας."

"Τι εννοείς; Δεν μπορείς να το χαλάσεις όλο αυτό που έχουμε Σελήνη. Δεν μπορώ να ζήσω πλέον χωρίς εσένα. Γιατί να τα χαλάσεις όλα τώρα;

"Δεν αντέχω άλλο!"

Αφήνω τα χάπια γρήγορα και κατεβαίνω στις σκάλες ενώ από πίσω μου βρίσκεται αυτός πλησιάζω την κουζίνα και κάθομαι εκεί.

"Όταν θα έχω γυρίσει πίσω. Ελπίζω να έχεις αλλάξει γνώμη Σελήνη."

Με πλησιάζει και μου αφήνει ένα φιλί στο μέτωπό.

Η πόρτα κλείνει.